❁ـ﷽ـ❁
(نکته: تمامی حرف هایی که در این مطلب ذکر شده از کانال «گروه پژوهشی آرتا» برداشته شده است و در ضمن در اینجا فقط ۸تن از منابع گفته شده اما در آن جا«کانال گروه پژوهشی آرتا» بیش از ۱۰ منبع دیگر در رابطه با شیعه بودن فردوسی هست که میتوانید چک کنید.)
آیا می‌دانستید که فردوسی شاعر بزرگ ایران شیعه بوده🤨🤔
-۸تن از منابع معتبر که فردوسی را شیعه تلقی کرده را میتوانید در ادامه بخوانید-
-------------
1️⃣: میرجلال الدین کزازی.
♦️ایشان ابیات تعریف از۳ خلیفه دیگر را الحاقی بیان می کند:
"در میان بیتهای۹۵و۹۸در پاره ای از برنوشته ها،بیتهایی در ستایش سه خلیفه نخستین آورده شده است که بیتهایی اند خام وسست و پاره ای نیز به یکبارگی،بی اندام وناتندرست بیتهایی که به هیچ روی با دیگر بیتهای شاهنامه همسنگ وهمساز نمیتوانند بود و سخن سخته واستوار فردوسی را نمی توانندسزید وبرازید.
ناسازی این بیتها با بیتهای پیشین و پسینشان آنچنان است که اگر این بیتها را بستریم بدان سان که در این متن ویراسته دیده می آید نه تنها گزند و زیانی به سخن نمیرسد بافتار آن در هم تنیده تر خواهد شد وساختارش سنجیده تر و استوارتر.
برهانی دیگر در برافزودگی(الحاقی بودن)این بیتهاکیش فردوسی است. بزرگمرد توس چونان دوستار پرشور خاندان علی بود که نمی تواند مولا علی را که درود خدا بر او باد!با آن سه تن دیگر در یک تراز و ترازو بنهد"
📖منبع: کتاب نامه باستان،میرجلال الدین کزازی، جلد ۱،صفحه۲۴۳ الی۲۴۹.
2️⃣: جلال خالقی مطلق.
♦️استاد جلال خالقی مطلق ادیب،پژوهشگر و شاهنامه پژوه نامدار ایرانی در بحثی که به معرفی ابیات الحاقی شاهنامه پرداخته، با اشاره به اینکه بیت های مدح خلفای سه گانه در سه نسخه ی مهم قاهره(۷۴۱) لندن(۸۹۱) و استانبول(۹۰۳) وجود ندارند مینویسد:
"نخستین دستبرد بزرگی که خیلی زود در متن شاهنامه زده اند، در همان دیباچه ی کتاب است در قطعه ای که شاعر در ستایش مذهب خود گفته است و چون شاعر، (شیعی مذهب) و در عصری که در ایران پیروان تشیع در اقلیت محض بوده اند، در بیان عقیده ی خود سخت بی پروا بوده،از این رو خوانندگان سنی که عقیده ی مذهبی شاعر را توهینی به مذهب خود دانسته اند،بیت هایی در ستایش ابوبکر و عمر و عثمان درون متن کرده اند...
📖منبع: کتاب معرفی قطعات الحاقی شاهنامه، فصلنامه ی ایران نامه، ش ۹، ص ۲۸ و ۳۱.
3️⃣: ادوارد براون.
♦️پروفسور ادوارد براون ایرانشناس و خاورشناس پرآوازه بریتانیایی مینویسد:
در یکی از ادوار بعد شاید در اواخر قرن یازدهم میلادی بتدریج غزالی و دیگران تصوف را کم و بیش در قالب یک روش فلسفی ریختند وتا حد معتنابه ای به تسنن پیوستند.
این نکته قابل توجه است که از
قدما سنائی و عطار و جلال الدین رومی بزرگترین عرفای سخنور ایران هر سه از اهلسنت و جماعت بوده اند،و اشعار شان مشحون است از نعت ابوبکر و عمر و از دشمنان آشکار معتزله و فلاسفه بشمار میروند وحال آنکه تصوف در متقدمین از شعراء شیعه ایران مانند👈فردوسی👉و ناصرخسرو که از اسمعیلیان است تأثیر چندان نداشته است.
📖منبع: تاریخ ادبی ایران،ادوارد براون،جلد۱، صفحه۶۳۸.
4️⃣: هانری ماسه.
♦️هانری ماسه خاورشناس،ایران شناس و محقق فرانسوی با تایید اصلی بودن ابیات مدح پیامبر اکرم و امام علی(ع) پیرامون عقیده و مذهب فردوسی مینویسد:
مذهب شیعه سالیان دراز بود که در طوس جایگزین شده بود... فردوسی پنهان نمی داشت که به این مذهب مخالف وابسته است چنانکه در مقدمه ی شاهنامه علاقه ی خود را به خاندان علی (ع) ابراز می دارد و خاک پای این خلیفه ی شهید را توتیای چشم می داند، جایی که می گوید:
🌺منم بنده ی اهل بیت نبی
🌺ستاینده ی خاک پای وصی
📖منبع: فردوسی و حماسه ی ملی، هانری ماسه،ترجمه ی مهدی روشن ضمیر، چ۱۳۵۰، صفحه ۹۸.
5️⃣: ژول مول.
♦️ژول مول خاورشناس آلمانی، متخصص در ادبیات و زبان فارسی،مترجم و مصحح شاهنامه پیرامون عقیده و مذهب فردوسی مینویسد:
از آن جمله بود داستان رستم و اسفندیا رکه چون به دست رستم پسر فخرالدوله دیلمی رسید پانصد سکه زر به برید داد و دو برابر آن را برای شاعر فرستاد و از وی دعوت کرد که به دربار او آید وهمه گونه پذیرایی و بزرگداشت وعده کرد.حسن میمندی پذیرش صله امیری را که محمود دشمن سیاسی و مذهبی اش بود از جانب فردوسی گناه شمرد،زیرا که دیلمی و فردوسی شیعی مذهب و محمود و ميمندی سنی بودند
📖منبع: کتاب دیباچه شاهنامه،ژول مول، ترجمه جهانگیر افکاری،صفحه ۹۰ و ۹۱.
6️⃣: تئودور نولدکه.
تئودور نلدکه،نویسنده و از بزرگترین خاورشناسان آلمانی با تایید تشیع فردوسی،پیرامون ابیات مدح امام علی(ع)در شاهنامه مینویسد:
♦️چنین بنظر میرسد که فردوسی نسبت به علی درواقع تمایل شدید و محبت داشته است و باینکه در زمان سلطان محمود هر نوع تشیع متهم و مظنون بود،پس اینگونه اظهارات فردوسی مستلزم علتهای خارجی نبوده است در نتیجه اصالت این بیتها یقین است مخصوصابرای آنکه علت داشت در زمان سلجوقیان که نیز بهمین اندازه سنیان متعصبی بودند اینگونه بیتهای شیعی اضافه شود،خودفردوسی در هجونامه چندین بار اشاره میکند که اوازلحاظ افشای عقاید رفض(یعنی عقاید تشیع) طرف بغض سلطان محمودواقع شده است. با این مطلب روایتهائی که فردوسی را از لحاظ تمایل شدید به عقیده #تشيع منفور سلطان محمود میدانستند، نیز تطبیق میکند.
📖منبع: حماسه ملی ایران،چاپ سوم،ترجمه بزرگ علوی،ص۷۸.
7️⃣: جهانگیر اوشیدری.
♦️دکتر جهانگیر اوشیدری ـ رئیس سابق انجمن موبدان تهران ـ به تشیع فردوسی تصریح کرده می نگارد:
«فردوسی به شیعه و محمود (غزنوی) به تسنن معتقد بود.»
📖منبع: کتاب دانشنامه ی مزدیسنا، ص ۳۶۷، ذیل واژه ی «فردوسی».
8️⃣: عبدالحسین زرینکوب
♦️دکتر زرینکوب:فردوسی، شیعه ای بود که دنبال احیای حکومت شاهان خودکامه و هوس ران ساسانی را نداشت، علی (ع) قهرمان رویاهای او بود.
دکتر عبدالحسین زرینکوب در کتاب نامورنامه خود در مورد فردوسی می نویسد :
از کودکی چنانکه خودش همه جا میگفت، به مهر حیدر پرورش بافته بود، و مثل هر شیعه اخلاص کیش دوست داشت تا پایان عمر این دوستی و خاکباشی را نسبت به علی و خاندان او در درون جانش حفظ کند .علی برای وی قهرمان رؤیاها بود: دلاوری، عدالت، دوستی و پارسایی او نمونه یی بود که اومی پنداشت بدون آن ایران او، ایران پدرانش که از دست خلفا ستم دیده بود، وعمال خلفا آن را پاره پاره، و آکنده از جور و خون و جنایت کرده بودند، نمی توانست،به یک ایران تازه تبدیل بیابد.
📖منبع: کتاب نامور نامه، عبدالحسین زرینکوب، صفحه۵۰.
_تمام_
