امروز توی اکسپلور اینستام که میچرخیدم با یه جمله مواجه شدم که به گوش هممون آشناست "آدم توی محدودیت ها ستاره میشه!" واقعا این حرف از کجا اومده و چقدر سندیت داره؟! حقیقتش اینه که آدم توی محدودیت و بستر نادرست سرکوب میشه ، سرخورده میشه و در حالت معمول دچار انواع ترس ها ، مشکلات روانی، اضطراب و ناامیدی میشه و شما توی این پروسه ناگذیر هستین ، درسته که همیشه استثنا وجود داره ولی ظرف وجودی انسان تاب و توان فشار رو تا یه جایی داره و از اون به بعد از درون خورده و فاسد میشه ، نظر من تناقضی با اصل تلاش و امید نداره ، پس اگه شما هم توی بستر نامناسبی هستین خودتون رو قربانی نبینین ، سعی کنید وضعیت رو عوض کنید ولی این واقعیت رو هم در نظر بگیرید، همونطور که لازمه ی رشد یک گیاه : خاک، آب ، نور خورشید،دما و ... هست ، انسان هم طبق شرایط خاصی به کمال میرسه و احتمالا موفق میشه.
این روزا جملات انگیزشی بدون پشتوانه خیلی باب شده ، به نظر من تنها راه نجات پناه بردن به علم و نگاه واقع گرایانه به مسائله
به امید روزی که هیچ استعداد و درخشش درونی به خاطر شرایط پیرامون کور نشه ...
