سال نو مبارک
و اما بعد ، کوله پشتی نوشتن استاندارد و فرمت خاصی داره ولی از اون جایی که اینجانب مقدار زیادی روحیه ی شورشی دارم و اعتقاد دارم آدم ها باید فلسفه ی یک چیزی رو درک کنن به جای این که درگیر ظواهر امر بشن فرمت رو رعایت نمی کنم (ولی فرمت محتوایی رو رعایت می کنم) و خیلی سریع و سر راست میرم سراغ اصل ماجرا ...
سالی که گذشت قطعا سال سختی برای همه ی ماها بود و همه گفتن و می دونیم و از تکرار مکررات می پرهیزم و قطعا میشه جنبه های مثبت و منفی فراوانی درش پیدا کرد. چیزی که خیلی برای من پر رنگ تر بود و تصورم از زندگی رو عوض کرد این بود که ، زندگی اون قدرا جدی نیس و خیلی نمیشه صد در صد روش حساب کرد پس اولین چیزی که می زارم توی کوله پشتیم اینکه همیشه به این امر توجه داشته باشم که حال روزگاری که ما توش زندگی می کنیم خیلی متغیره و نمیشه خیلی از پیش فکر شده حرکت کرد و انتظار نتایج مورد نظرم رو داشته باشم در عوض باید بیشتر به دنبال فرصت ها باشم و شاید اگر به فکر این باشم که یک پله همیشه شرایطم رو بهتر کنم و منتظر گام بعدی باشم نتایج بهتری بگیرم. کل چیزهایی که می خواستم بگم تو عکس زیر میشه پیدا کرد.
مورد بعدی که خیلی بهم آرامش داد این بود که قاضی درونم رو شناختم. همه ی ما یک قاضی داریم تو وجود خودمون که باعث بوجود آمدن یک سری صدا درون ما میشه و این صداها غالبا به صورت منفی کار می کنن و ما رو اذیت می کنن . مثلا از موفقیت هامون لذت نمی بریم یا همیشه دنبال این هستیم که یک کار بهتر انجام بدیم و یک معنی جدید از زندگی کشف کنیم یا اگر همه ی شرایط تحت کنترل مون نباشه عصبانی میشیم و غیره ... اگر این صداها رو توی سرتون می شنوین یک سری به سایت positiveintelligence.com بزنید مطمئن هستم پشیمون نمی شین و لذت می برین (فقط وی پی ان می خواد).
یکی دیگه از موارد که حتما توی کوله پشتیم می زارم برنامه ریزی روزانه هست . وقتی من برنامه ریزی روزانه می کنم با نوشتن کار های روزم باعث میشم مقدار زیادی از استرس های اون روزم کم بشه چون میدونم به چه کارهایی می رسم و اولویت هام چی هست و یکم از لحاظ روانی آرام تر میشم. فقط نکته ی سختش اینه که توی طول روز حواسم به برنامه باشه و سعی کنم تا جایی که میشه روی برنامه عمل کنم. حتما انتهای روز کارهایی که انجام نشده رو مرور کنم و سعی کنم در موردش تصمیم گیری کنم که چقدر اهمیت داشته و علت انجام نشدن شون رو پیدا کنم و تکلیف اون کارو پیش خودم مشخص کنم. این کار بهره وری رو به شدت بالا می بره(تجربه ی شخصی)
یکی از عاداتی که سعی می کنم از کوله پشتیم دربیارم پشت گوش انداختن ورزش و فعالیت بدنی هست من توی سالی که گذشت خیلی وزن کم کردم و شاید براتون جالب باشه بدونین که همش با فعالیت بدنی اتفاق افتاد و بدون هیج رژیم خاصی (البته هنوز تا ایده ال خودم فاصله دارم) ولی اگر چاق هستین و پیش خودتون فکر می کنین هرگز نمی تونین لاغر بشین ایده ای که پارسال به شکل مخوفی در ذهن من شکل گرفته بود مطمئن باشین اشتباه می کنین و همیشه می تونین بهتر بشین
و در پایان ایده ی مهمی که دوست دارم حتما توی کوله پشتیم توی سال ۹۹ داشته باشم این که سعی کنم شرایطی رو برای خودم مهیا کنم که از زندگی و لحظه ای که توش هستم راضی باشم فارغ از تمام اتفاقاتی که در اطرافم می افتن و مستقیم و غیر مستقیم روی من تاثیر می گذارن .
مستان عالم را بگو میخانه را آتش زنند
ما از پی شوریدگی مستیم و طغیان می کنیم
