سوار اسنپم، قبلش داشتم قیمت تپسی و اسنپ و باهم مقایسه می‌کردم و دیدم از صادقیه تا میدون آرژانتین حدود ۲۰ هزار تومان اختلاف قیمت داره.
برای همین تصمیم گرفتم که اسنپ بگیرم. الان سوار ماشینم. پشت چراغ قرمز جلال آل احمد، حدود ۸ ثانیه مونده.
۱،۲،۳،۴،۵،۶،۷،۸
خوب حالا سوال که دارم اینه که همه عددای بالارو نخوندی؟
طبیعیه این روزا همه عجولیم، ولی عده کمی می‌دونیم برای چی دقیقا عجله داریم.
موتوریا با سرعت بیشتری از ما حرکت می‌کنن.
یعنی موتوریا در واقع زودتر به مقصد مورد نظرشون می‌رسن احتمالا.
ولی چرا موتوریا موفق‌تر نیستن؟
مگه زودتر نمی‌رسن؟
فکر کنم رابطه زودتر رسیدن و تایم بیشتری داشتن رابطه مستقیمی با رسیدن به اهدافمون نداشته باشه.
بنظرم کسایی که اعداد بالارو کامل از ۱ تا ۸ نخوندن، مثل موتوریان، مشخص نیست دقیقا تایمی که از نخوندن اون اعداد سیو (save) کردن دقیقا کجا خرج کردن.
پس این همه فشار و خرید خطر موتور سوار شدن برای چیه؟
نکته دیگه اینه که تازه اگه بدونیم داریم چیکار می‌کنیم، تو مهارت مدیریت زمان اشاره کردن که با این کارا قطره قطره تایم جمع می‌کنیم، از طرفی دریای زمانو به کارای نامرتبط با هدف مهم زندگیمون انجام می‌دیم. و این طوریم باز فشار و ناراحتی رو تحمل می‌کنیم.
"به سیگنال ناراحتی بیشتر توجه کنیم".
این مورد درباره‌ی سویچ کردن بین تپسی و اسنپ برای پرداخت پول کمتر هم صادقه. مثلا خود من قراره با اون ۲۰ هزارتومانی که امروز سیو کردم دقیقا چیکار کنم؟
خوب می‌خوام بگم سر اون ۲۰ هزارتومان چه بلایی اومد:
دیشب بعد از تموم شدن سرکار جلوی در جمع شده بودیم و بحث جذابی بالا گرفته بود.
ای دل غافل، همون موقع هم تپسی رسید.
من دلم نمیومد جمع و ترک کنم، برای همین به تپسی گفتم منتظر باشه من تاخیرشو بهشون پرداخت می‌کنم.
تاخیری که من داشتم ۱۵ هزار تومان شد و منم پرداخت کردم. در واقع اون ۲۰ هزارتومانی که سئو کرده بودم و به تپسی ندادم و با اسنپ رفتم؛ تا الان ۱۵ تومانش رفت.
شاید بعدا اگه ماجرای خاصی برای اون ۵ تومان پیش اومد بهتون بگم.
