در چند دهه اخیر افرادی بودند که آثارشان را مسترپیس (شاهکار) نامیده اند و تاثیری که بر جلوه های مختلف هنر گذاشتند بی مانند بوده و موسیقی راک در این سالها محل ظهور بسیاری از نابغه های موسیقی بوده. دیگر همه ما پینک فلوید یا لد زپلین و گرو های هارد راک مثل بلک سبث و نوازندگان توانا مثل گری مور و اریک کلپتون را میشناسیم که بر گوش های ما نوای بهشت را ارزانی داشته اند. امّا و یک امّای بزرگ، مگر هر کسی یک الگو ندارد؟ بلک سبث در آغاز بسیار از گروه افسانه ایی کریم تقلید میکرد، لد زپلین بسیار از خواننده بلوز هاولین وولف و گروه یارد بیردز الهام گرفت و ریشه موسیقی پینک فلوید فقط به یک گروه میرسه و آن مودی بلوز است. گروهی برخاسته از بیرمنگام که در وسط دهه شصت بین هیپی ها و موسیقی سایکدلیک ظهور کردند و در آشپزخانه ی موسیقی، جهان را دگرگون کردند و این کار را مواد لازم انجام دادند که شامل: ملوترون، چندتا گیتار، یک فلوت، یک درام، لباس های عجیب به مقدار لازم و... مقداری موسیقی دان بود.
البته مودی بلوز اولش این قدرهم عالی نبود؛ سال 1964 گروه در کافه ها آثار حوانندگان بلوز آمریکایی را بازخوانی میکردند مدتی بعد با شرکت دکا قرارداد بستند و اولین آلبوم خود را با نام اخمو های باشکوه منتشر کردند که به اندازه اسمش آلبوم غیر باشکوهی بود. البته این آلبوم هم موفقیتی برای آنها بود هم درسی که تا آخر عمر فراموش نکردند: بریتانیایی ها نمیتوانند موسیقی بلوز را اجرا کنند. با اینحال آن ها چندین اجرا در تلوزیون و برنامه تاپ آو د پاپز یا بهترین های پاپ داشتند ولی بعد چندتا آهنگ ناموفق ورویک و لین گروه را ترک کردند.
بعد از یک مدت جان لاج و جاستین هیوارد به گروه پیوستند و این سرآغازی بود برای تولد دوباره مودی بلوز
در سال 1967 گروه وضعیت مالی خوبی نداشت به گفته هیوارد: "ما هیچ چیز نداشتیم، هیچ چی". در سپتامبر 1967 کمپانی دکا از گروه خواست که اقتباسی از سمفونی نهم آنتونین دورژاک بسازند که ترکیبی از موسیقی کلاسیک و برداشت گروه از همان موسیقی باشد. دکا میخواست با این روش بازار موسیقی پاپ را در دست بگیرد. در عوض ، گروه (در ابتدا بدون اطلاع از کمپانی) تصمیم گرفتند بر روی آلبومی بر اساس یک نمایش اصلی که آنها روی آن کار کرده بودند تمرکز کنند و آن را با تنظیمات کلاسیک آن آهنگ ها ترکیب کنند که سرانجام به آلبوم «روز های آینده گذشت» رسید.
موسیقی این آلبوم شامل تصنیف سایکدلیک راک توسط پیندر و هیوارد و آهنگ های ارکسترال توسط ارکستر سمفونی لندن است. گروه و ارکستر فقط در آخرین قسمت "شب‌هایی در ساتن سفید" با هم همنوازی می کنند.
منتقدان موسیقی از این آلبوم به عنوان نمونه اولیه پراگرسیو راک میدانند و ستایش های زیادی بر آلبوم کردند. ولی معروف ترین قطعه این آلبوم، شب‌هایی در ساتن سفید است، جاستین هیوارد ، عضو گروه ، آهنگ را در 19 سالگی در شهر سویندون نوشت و آهنگسازی کرد و این آهنگ را بعد از اینکه یک دوست دختر ملافه های ساتن به او هدیه داد ، نوشت. این ترانه خود داستانی از یک عشق مشتاقانه از دور بود که باعث شد بسیاری از علاقه مندان آن را به عنوان یک داستان از عشق بی پاسخ تحمل شده توسط هیوارد تعریف کنند. هیوارد درباره این آهنگ گفت: "این فقط آهنگ دیگری بود که من می نوشتم و فکر می کردم بسیار قدرتمند است. این آهنگ بسیار شخصی بود و هر نت ، هر کلمه ای در آن برای من معنی دارد و من فهمیدم که بسیاری از افراد دیگر در مورد آن احساس مشابهی داشتند. "
گروه در ادامه چندین آلبوم موفق از جمله در جست و جوی آکورد گمشده (که آلبوم مورد علاقه ی من هست) را منتشر کردند که همه آنها بسیار زیبا و موفق بودند.
مودی بلوز ساز ملوترون را وارد موسیقی پاپ و راک کردند. با آنکه قبل از آن ها هم از این ساز استفاده میشد ولی مودی بلوز آنرا در تمام آهنگ هایشان استفاده کردند. همینطور آلبوم های آن ها کاملا بهم پیوسته بودند که حرکتی جدید در موسیقی آن زمان بود و حتی بیتلز در آلبوم گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل از این حرکت استفاده برد. به قول منتقد موسیقی دیوید فریک: "صدای سمفونیک غنی مودی بلوز بر گروه هایی مثل کمل، یس، جنسیس، الکتریک لایت ارکسترا، دیپ پرپل و از همه بالاتر پینک فلوید تاثیر گذاشت"
آن ها همچنین بر رواج استفاده از سینث سایزر و فلسفه راک جریان اصلی، راک در اپوزوسیون و رشد پراگرسیو راک کمک کردند.
در پایان میخوام به این نتیجه برسم که ای مردم! برید موسیقی مودی بلوز را گوش بدید و لذت ببرید موسیقی آرام بخش و زیبایست و معانی زیبایی نیز دارد اگر نبود که این همه تاثیر بر پینک فلوید نمیذاشت. این گروه در ظاهر به نظر چیز خاصی نیست ولی واقعا هر قطعه آهنگ های آن ها ارزش بارها گوش دادن را دارد.
