یکی از موضوعات و مسائلی که اخیراً به شکلی عجیب و غریب در حال جدی شدن است ، افزایش سن داوطلبان دانشگاه فرهنگیان کشور از حداکثر ۲۴ سال به حداکثر ۳۰ سال می باشد.
ابهامات بسیاری در رابطه با مسئله فوق وجود دارد .
اما بهتر است برای یکبار هم که شده دولتمردان و مسئولان ربط ، از تبعات و پیامد های تصمیمات غیر کارشناسانه خود آگاهی پیدا کنند.
آیا در جریان هستید که تک تک کنش هایتان اثراتی عمیق بر جامعه ایران فردایمان میگذارد ؟
یا ترجیح میدهید کماکان با اتخاذ تصمیمات نا معقول و بدون توجیه ، ریل گذاری مسیر های کج شده آموزش و پرورش را ادامه دهید تا قطار سیستم آموزشی کشور به صخره بزرگ دیگری برخورد کند.
گرچه پر واضح است این تغییر منفی، آغازی دوباره بر فاصله گرفتن و جدایی بیشتر معلمان از دانش آموزان و مربی و متربی است اما شاید بهتر باشد تعدادی از مضرات و معایب بسیار ابتدایی و مقدماتی را برایتان بر شماریم تا بلکه ذره ای از عمق گودالی که میکنید آگاهی بیشتری پیدا کنید:
1️⃣انگیزه پایین معلم در سال های پایانی خدمت به علت کهولت سن
2️⃣افزایش فاصله و اختلافات میان نسلی مابین دانش آموزان و معلمان و ارتباط گیری مشکل با شاگردان مخصوصا در مقطع ابتدایی
3️⃣دشواری آموزش و تربیت دانشجو معلمان با سنین بالاتر
و...
با این حال سخت دردناک و غم انگیز است که باور کنیم مسئولان کلان مدیریت آموزشی کشور ، منافع و بازی های سیاسی خودشان را در ازای آسیب های جدی به نسل های آینده ترجیح میدهند.
✏️علیرضا خدرلو
