چندی قبل خبر ناگواری در شهر کلی سر وصدا را انداخت . خبر دزدی از خانه یک پیرزن توسط زن و شوهری به ظاهر محترم و بدون هیچگونه سابقه ای در پی تعریف این خبر از زبان همسایه و دوست آشنا ضرب المثل المثل " آدم گرسنه ایمان ندارد " مدام شنیده میشد.
حکایت این بوده :
گويند مرد با ایمانی که از سفر حج بازمیگشت در بیابان از کاروان جدا افتاد و راه را گم کرد .
مرد از گرسنگی مشرف به مرگ گرديد. شيطان فرصت طلب برای او غذایی آورد به شرط اينكه ايمان خود را به او بفروشد. مرد هم که از گرسنگی در حال مرگ بود قبول کرد . اما پس از سيری، از دادن ايمان خودداری كرد و گفت آنچه را كه در گرسنگی فروختم، موهوم و معدومی بيش نبود، چه: آدم گرسنه ايمان ندارد.
پیام اين ضرب المثل اين است كه انسان تا جايی كه در اختيار خود اوست بايد از فقر اجتناب كند و با سعی و تلاش حداقل‌های زندگی خود را تأمين كند؛ زيرا فقر و نداری يكی از آفت‌های تديّن و ايمان است و زمينه كشيده شدن به گناه و بی ايمانی در فقرا بيشتر است. اين ضرب المثل در مذمّت و نكوهش فقر به كار می رود.
به قول مرتضی مطهری: "انسان فکر می‌کند باید زنده بماند تا بعد بتواند عشقش را تامین کند ، تا بعد بتواند تفنن و زیبایی خودش را تامین کند ، تا بعد بتواند دنبال علم برود ، اساس این است که آدم زنده بماند بدون رفع نیازهای اقتصادی ، اصلا انسان زنده نمی‌ماند به قول مولوی " آدمی اول اسیر نان بود " اول باید شکم سیر باشد ، بعد انسان دنبال ایمانش می‌رود این که می‌گویند " شکم گرسنه ایمان ندارد " یک حرفی است ، یعنی اول باید شکم سیر بشود تا بعد انسان بتواند دنبال غریزه ایمان برود ."
برای اصلاح جامعه بشری دو عامل لازم است. یکی دین و دیگری تأمین احتیاج و سیر کردن. دین عهده دار تصفیه اخلاق انسان است. دین وجدان او را هوشیار می‌کند و وی را پند و اندرز می‌دهد و تبلیغ می‌کند که از کار بد اجتناب نماید و گرد بدی و بدکاری نگردد و سیر کردن و رفع احتیاج مانع از سرکشی و تمایل بشر به ارضاء امیال خود از راه خلاف می‌گردد. با انجام این دو روش جامعه به بهترین نحو اداره خواهد شد.
منابع :
وحدت
مدرسه فقها
