روح امر پروردگار است که از خود او جدا نیست و قابل تجزیه و پارهپاره شدن نیست. همه جای عالم وجود را پر کرده و هیچ جایی در عالم نیست که از آن خالی باشد.
روح قدرت و انرژی و محرکی است که تمام ماشینهای (کالبد) عالم را بهکار میاندازد.در همه جای عالم ماشینهای مختلفی وجود دارد. خواص و عمل هرکدام به نحوی است و هریک بهمنظور کار معینی ساخته شده ولی در عین حال به هم پیوسته است.
برای تشبیه : اقیانوسی را در نظر بگیرید که همه جای آن را آب فراگرفته، در تمام گودال ها، خلل و فرج سنگ ها، در بدن تمام نباتات و حیوانات دریا موجود است، همه جا رخنه دارد، همه را پوشانده و هرچه در دریا است در آن شنا میکند و از آن مملو است. روح هم به همین نحو همه جای عالم را مملو ساخته و این نیرو که امر پروردگار نام دارد و میتوان آن را قدرت و انرژی و محرک و نیروبخش جهان نامید با کلیه ماشینهای آفرینش که در جهان وجود دارد کار میکند و هر کسی به اندازه خودش میتواند از آن بهرهمند شود.
مانند برق که همه جا هست اما بستگی دارد در چه وسیله ای جاری شود (متصل شود) هر لامپی به قدر ظرفیت خود از برق استفاده میکند. 10 وات یا 100 وات و......
پس دقت و تفکر کنید که چگونه ماشینهای کوچک و بزرگی در جهان بهکار مشغول است وروح مانند یک کارخانه عظیم برق که هزاران هزار ماشین مختلف را بهکار میاندازد، همه مخلوقات را به زندگی واداشته و غوغایی از فعالیت و حیات در جهان برپا ساخته است.
برخلاف آن چه که برخی تصور میکنند چیزیکه در موقع مرگ (تحول) از انسان باقی میماند تنها روح نیست بلکه پریسپری است که روح از آن هم مثل ماشینی استفاده کرده و زندگی جدیدی با آن آغاز میکند که آن را در اصطلاح شرعی عالم برزخ مینامند.