در هفته گذشته به فاصله چند روز، دو نظرسنجی در استوری انجام دادم. هردو با بله و خیر. نخست پرسیدم که ترور حاج قاسم ناراحتتان کرد و در دومی پرسیدم که بنظر شما میان ایران و آمریکا توافقات پشت پرده اتفاق افتاده؟. اولی را چند روز پس از شهادت حاج قاسم در بحبوحه مراسمات تشییع و دومی را بعد از حمله موشکی ایران به پایگاه آمریکایی ها در عراق و نطق ترامپ در واشنگتن.
اما جالب است که ۷۱ درصد کاربران که تعداد زیادی از آنها من را فالو نمی کردند، گفتند که ناراحتیم. که این یعنی بیش از دو سوم آنها. در دومی نیز ۶۲ درصد به اتفاقات به وجود پشت پرده رای دادند. یعنی کمی پایین تر از دو سوم کاربران.
در تحلیل این ارقام باید گفت که اگر بخواهیم خطی بررسی کنیم پس باید در نظرسنجی دوم نیز ۷۱ درصد رای اعتماد به حاکمیت داده می شد. درحالیکه تنها ۳۸ درصد چنین رایی را دادند. این یعنی فاصله تقریبن پنجاه درصدی.
ضمن اینکه از بعد اعلام خبر سرنگونی هواپیمای مسافری توسط خطای انسانی آنهم بعد از سه روز سکوت و انکار، مطمئن باشید که همین مقدار هم قطعن کاهش یافته و فاصله عمیق تری ایجاد شده است.
این نتیجه را احتمالن با اختلافی نه چندان زیادی باید در انتخابات پیش رو هم دید. اگرچنین باشد پس قطعا حاکمیت با مشکل جدی ازنظر اقبال عمومی روبروست. در چنین مواردی کشورها برای بهبود اوضاع تنها دو راه دارند. نخست اینکه به کمک مصیبت های بزرگ خدادادی یا انسانی چون زلزله، سیل و یا مثلن ریزش ساختمانی اتحاد ملی خود را بازیابند همانگونه ای که در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ چنین اتفاقی افتاد.
روش دوم شروع اقدامات اصلاحی ساختاری است. که البته باید در درازمدت و بدون خطا و اشتباه ادامه پیدا کند که در غیر اینصورت نتیجه اصلاحی به بار نخواهد آمد. بنظرم اینکه یک فرمانده سپاه روبروی دوربین تلویزیون بیستد و اعلام کند که گردنش از مو هم نازک تراست و یا فرمانده ارشد دیگری به خانه ملت برود و بگوید «آرزو می‌کردم که مسافر بوئینگ ۷۳۷ بودم و با مسافران آن هواپیما می‌مردم»، هرچند با رد صلاحیت گسترده کاندیده های اصلاح طلبان توسط شورای نگهبان برای انتخابات مجلس، بنظر نمی آید که آبی از این نظرگرم شود.
اگرچه بنظر می رسد که امروز مسوولان سپاه توانسته اند که لااقل رضایت مجلس را کسب کنند.
