بالاخره دیشب تکنیکال ساپورترهای فیلیمو، نماوا و بازار راهی پیدا کردند که از ساعت حدودای ده و نیم، علاقمندان مشتاق بتوانند برنامه وعده داده شده بوده عادل را در خانه های خود آنلاین تماشا کنند.
این روزها که مردم از به وقوع پیوستن شایعات دیگر سوپرایز نمی شوند، تاخیر نیم ساعته در آپ کردن «کلاسیکو» کافی بود تا مخاطبان شایعات پخش شده پیرامون تلاش مدیران صداوسیما برای جلوگیری از پخش برنامه عادل را باور کنند. اما رجوع مکرر آنها در ساعات پایانی یکشنبه بی نتیجه نماند و پژمان جمشیدی با آن موهای اصلاح نشده مهمان خانه های مردم شد.
برنامه یک ساعت و ۵۷ دقیقه ای کلاسیکو که بنابه روایت زیرنویسش در وی او دی ها، قسمت اول از فصل اولش پخش شد، نه یک شاهکار بود و نه یک جایگزینی برای نود. درواقع کلاسیکو با چند آیتم محدود و تماشاچی های حاضر در استودیو سعی داشت تا بابهره از چهره های ممنوع التصویر روز، مردم را به فضای یک جنگ فوتبالی ببرد.
نام علی دایی، ووریا غفوری، پژمان جمشیدی، امیرمهدی ژوله و مهمتر از همه عادل فردوسی پور با کمک کمپین تبلیغاتی که از ۲۴ساعت قبل در تلگرام و اینستاگرام شروع شده بود، کافی بود تا بیننده احتمالن میلیونی محقق شود.
دیشب، کیلومترها فیبرنوری کشیده شده در سراسر کشور در خدمت یک ایده نه چندان بکر درآمد تا دلتنگی نه ماهه مردم از نبود مجری لاغراندام دوشنبه شبها، کمی التیام یابد.
درست از همان روزی که آذری جهرمی با نخستین لایو اینستاگرامی اش نشان داد که رسانه ملی قدرت رویایی و انحصاریش را ازدست داده، عده ای با کلاسیکو راه به خانه های مردم پیدا کردند.
حالا ژوله می تواند با تیشرت برک داونش روبروی مردم بایستد تا از سوپرایز وزیر بگوید؛ با مردم شوخی مثبت ۱۸ داشته باشد؛ به صداوسیما گوشه کنایه بزند؛ مجری های تلویزیون را به چالش بکشد و به اتفاق های رخ داده در کشور اشاره کند.
در واقع ضرب شصت دیشب یکسری جوان خوش فکر و متخصص، نه عاملی بود برای به حاشیه بردن هت تریک و نه هوویی بود برای فوتبال برتر محمدرضا میثاقی و ورزش مردم پیمان یوسفی. در واقع کلاسیکو آمد، فقط برای در هم شکستن مدیران فسیل شده و ترسویی که سد راهی برای ساخت یک رسانه پویا، پرمخاطب و احتمالن آموزنده هستند.
آنها اعلام کردند که می شود در کشور کاری کرد تا مردم کمتر بسراغ ماهواره بروند. فقط اگر کمی دست شان باز باشد.
