از بامداد امروز (جمعه ۲۴ آبان ۱۳۹۸) که بنزین بصورت ناگهانی گران و سهمیه بندی شد، مطالب زیادی از سوی کاربران منتشر شدمبنی بر اینکه در واکنش به سه برابری شدن نرخ بنزین باید بنزین نرد و به اصطلاح با حرکتی مسالمت آمیز اجتماعی بنوعی اعتراض خودرا ابراز کنیم.
اما واقعیت اینجاست که برای راه افتادن کمپین های اینچنینی که موج تبدیل به سیل می شود باید به یک نکته توجه کرد و آن اجرایی شدن آن است.
برخلاف دهه های قبل بنزین دیگر کالای لوکس و مختص اقشار خاصی از جمعیت کشور بشمار نمی رود چراکه خودرو دیگر اینچنین نیست. در واقع در چند دهه اخیر همزمان با پیشرفت دیگر کشورها و تغییر سبک و نیازهای زندگی، خودرو نیز در جامعه امروزی ایرانیاندیگر لوکس نیست و مردم سراسر کشور در شهرها و روستاها برای انجام کارهای روزمره خود (توجه کنید کارهای روزمره) نیاز مبرم به استفاده از خودرو دارند.
این واقعیتیست که در سه چهار سال اخیر که این شانس را داشتم تقریبا به همه استان های کشور سفر کنم و از نزدیک با مردم شهر و روستا صحبت کنم، درکش کردم.
با توجه به این فکت جدی شعارهایی چون تحریم بنزین و تلاش برای اقدامات جمعی سرانجامی نخواهد داشت و چنین حرکت هایی بسان تلاش های جمعی برای نخریدن مثلن نان یا شیر یا پنیر است که هر روز خانواده ها نیاز به تامین آن هستند.
