وقتی پای برنامه سوم هت تریک نشستم ابتدا با دیدن عناوین برنامه که به تنها چند نمونه از بازی های انجام شده، ختم می شد، ازدیدن یک برنامه جذاب مایوس شدم. اما وقتی در همان ابتدا که آیتمی مربوط به قصه پر غصه ۲۱ روز بدون استراماچونی پخش شد،حضور بی اعلام شاهرخ بیانی روی صفحه تلویزیون حسم را عوض کرد.
آنهایی که مثل من عاشق فوتبال هستند و بازی های دهه شصت و هفتاد و المپیک آسیایی پکن را به یاد می آورند، می فهمند که شاهرخ کیست.
هرچند که مطابق برداشت من، مصاحبه تصویری شاهرخ بیانی که از آنالیا صحبت می کرد به کلیدواژه جز «مدیران دروغگو» ختم نمیشد. کلیدواژه ای که محمد تقوی هم در ساختش مشارکت کرد تا تصویرسازی مقدماتی از وضعیت مدیران ورزشی در اذهان بیننده به ثبت برسد.
همانطور که در مطلب قبلی ام پیش بینی کرده بودم، هت تریک برنامه به برنامه تکمیل تر می شود. پخش تصاویر ارسالی از مردم یکی از حلقه های مفقوده ای بود که مزدک در برنامه اول به سراغش می گشت و به نظر می رسید که به جواب نزدیک شده باشد. احتمالن هت تریک بتواند با بهره از این تصاویر کمی طعم جنجال و روشنگری را هم به هت تریک اضافه کند. موضوعی که قطعن بیننده را بیشتر ازقبل پای تلویزیون نگه می دارد.
ضمن اینکه امکان صحبت در مورد فوتبال زنان و کارشناسی داوری با بهره از داوران اروپایی، وجه تماییزی دیگریست که می تواند هت تریک را میلیونی کند.
در پایان برنامه سوم، مزدک خیلی خوب فهمیده که ایران اینترنشنال، صداوسیما نیست که نیروی متخصص خوره فوتبال به پایش بریزند. حتی درک کرده هت تریک، نود نیست که بتواند با طولانی شدن آیتم ها تا نیمه های شب ادامه اش دهد.
واقعیت این است که در دنیای غرب حتی اگر اهداف سیاسی داشته باشید، مجبورید تا از قواعد تجارت اطاعت کنید. این را می شد از آیتم های محدود و همینطور تلاش مزدک برای پایان دادن برنامه اش فهمید.
با اینحال کماکان معتقدم که هت تریک برای هت تریک شدن نیاز دارد تا اجتماعی تر شود، تایمش با آیتم های متنوع دیگر، بیشتر و قسمت های جنجالش اش نیز پر رنگ تر شود. تا شاید در سایه ادامه مستمر و با برنامه، بتواند نسخه قوی تری از یک برنامه فوتبالی را از آنسوی مرزها به نمایش درآورد.
