دیشب، تقی پور وزیر سابق ارتباطات و عضو فعلی شورای عالی فضای مجازی تعریف عجیبی از شبکه ملی اطلاعات ارایه داد. وی در بخشی از برنامه گفت وگوی ویژه خبری که در شبکه دو سیما پخش شد در گفت وگویی مفهوم «وایت لیست» یا لیست سفید را براحتی جایگزین «بلک لیست» یا لیست سیاه کرد و با تقلیل جایگاه، یکی از اصلی ترین وظایف شبکه ملی اطلاعات را ارایه و نمایش سایت هایی دانست که در «وایت لیست» قرار دارند.
این صحبت تقی پور یعنی باید الکی قرار داد و با پایش همه سایت های اینترنتی که ده ها میلیون صفحه و سایت است، لیستی تهیه کرد از سایت هایی که به اصطلاح ایشان برای مردم ایران مفید است و آدرس این سایت ها را در وایت لیست قرار داد تا از طریق شبکه ملی اطلاعات فقط سایت هایی که در این لیست قرارداده شده اند، برای کاربران اینترنت در ایران باز شود.
گفته های وزیر اسبق ارتباطات درحالیست که در همه جای دنیا (البته غیر از کره شمالی) ماجرا جور دیگری است. به طوریکه مفهومی به نام بلک لیستی وجود دارد که با پایش انجام شده سایت های مضر را شناسایی و در لیست مضر قرارداده و تازه در صورت درخواست کاربر برای باز کردن آن، چیزی نمایش داده نمی شود به اصطلاح فیلترینگ صورت می گیرد.
به عبارت دقیق تر فیلترینگ برای نمایش های مضر و نامناسب باید صورت گیرد و نه بر روی سایت های به اصطلاح مفید و ضروری!
این مصداق جمله معروفی است که مبنی بر اینکه همه چیز بر صدق و تایید است مگر اینکه خلاف آن تایید شود که در تعریف جدید به جمله زیر تغییر می کند.
همه چیز دروغ و اشتباه است مگر اینکه خلافش تایید شود.
