محمدعلی نجفی سیاستمدار شصت و هشت ساله ای که تا همین چندوقت پیش سوار لکسوس شاسی بلند صدفی رنگش می شد و شب را در آپارتمان لوکسش در سعادت آباد می گذراند، امروز دوباره به قتل عمد میترا استاد محکوم شد.
البته هنوز حکم و میزان جزایش اعلام نشده اما وکلایش انتظار دارند که بخاطر رضایت محضری که از خانواده «استاد» گرفته اند، خیلی زود شهردار پیشین تهران را به خانه بازگردانند.
نجفی که حتی وقتی پیرجامه راه راه اوین را بر تن می کند، در قامت خوشتیپ تیپ ترین مسوول بعد از انقلاب ظاهر می شود، در تمام دورانی که در مخمصه گیر افتاده بود، رفتار عجیبی را از خود نشان داد. در واقع نجفی از همون روز اول که به خیابان وحدت اسلامی رفت و خود را تحویل آگاهی داد تا پایان دادگاه آخری که به صدور مجدد حکم قتل عمد برای وی منجرب شد، آرام، با طمانینه و خوددار بود. رفتار او را وقتی می شود درک کرد که دادگاهش را با دادگاه غلامحسین کرباسچی شهردار وقت تهران در دهه هفتاد مقایسه کنیم. این مقایسه درحالیست که نجفی با حکم اعدام مواجه بود و کرباسچی برای به زندان نرفتن می جنگید.
این تفاوت را شاید بتوان در سابقه تحصیلی نجفی جست. شاگرد اول کنکوری که لیسانسش را در دانشگاه شریف گرفت و فوق لیسانس اش را در دانشگاه ماساچوست.
رییس دانشگاه صنعتی اصفهان، وزیر علوم، وزیر آموزش و پرورش، رییس سازمان برنامه و بودجه، عضو شورای شهر، رییس سازمان صنایع دستی و گردشگری و شهردار تهران؛ همه بخشی از عناوین مهمی است که وی در رزومه خود دارد.
این سمت ها را باید اضافه کرد به اینکه نام او همواره در چند دوره در کنار نام عطااله مهاجرانی، یکی از دو گزینه پست رییس جمهوری از سوی اصلاح طلبان بود.
اما سرنوشت جوری چرخید که حالا یکی روزها را زیر آسمان ابری و بارانی لندن سپری می کند و دومی فعلن پشت میله ها در بند است. اما جالب اینجاست که در سرنوشت هر دو، همیشه جای پای یک زن در میان است.
