برخی از دوستانم همیشه ازم میپرسن چی کار میکنی که همیشه هم توو مجلس رقص و شادی (که هیچ) هم در غم و ناراحتی میخندی اونم تا بنا گوش و حالت خوبه و راضی هستی... "بعضی وقت هاا انگار داری فیلم بازی می کنی" اینو پنچ شش روز قبل از بساط کرونا و قرنطینه یا به اصطلاح "فاصله گذاری اجتماعی" یکی از دوستان نزدیکم بهم گفت و ازم خواست اینجوری بودن رو یادش بدم.
الان فرصت خوبیه تا بنویسم پاسخی برای دوست خوبم از یکطرف (متنی که اینجا مینویسم کپی میکنم واسش) و هم این که به عنوان دست نوشته اینجا ثبت بشه "از طرف دیگه" شاید کسی دید و پسندید و جایی به کارش اومد...
تنها رمز-پاسخ-راه حلی که بعد از این همه سال مطالعه و تحقیق درباره اسلوب زندگی شاد و گفتگو با آدمهای شاد و غمگین دستگیرم شد در یک کلمه خلاصه میکنم:
سوختن...
اما نه هر سوختنی: ققنوس وار...
به امید شادی روز افزون شما
