ترک کوکائین

ترک کوکائین زمانی اتفاق می‌افتد که فردی که مقدار زیادی کوکائین مصرف کرده است، مصرف آن را قطع یا ترک کند. حتی اگر مصرف کننده به طور کامل کوکائین را ترک نکرده باشد و هنوز مقداری از دارو را در خون خود داشته باشد، علائم ترک ممکن است رخ دهد.

علل

کوکائین با ایجاد حس سرخوشی (افزایش خلق و خوی شدید) باعث می شود مغز مقادیر بیشتری از مواد شیمیایی آزاد کند. اما، اثرات کوکائین بر سایر قسمت های بدن می تواند بسیار جدی یا حتی کشنده باشد.

هنگامی که مصرف کوکائین متوقف می شود یا زمانی که یک پرخوری به پایان می رسد، تصادف تقریباً بلافاصله رخ می دهد. مصرف کننده کوکائین میل شدیدی به کوکائین بیشتر در هنگام تصادف دارد. علائم دیگر عبارتند از خستگی، عدم لذت، اضطراب، تحریک پذیری، خواب آلودگی، و گاهی اوقات بی قراری یا سوء ظن شدید یا پارانویا.

ترک کوکائین اغلب علائم فیزیکی قابل مشاهده ای ندارد، مانند استفراغ و لرزش که همراه با ترک هروئین یا الکل است.

رفتار

علائم ترک معمولاً با گذشت زمان ناپدید می شوند. اگر علائم شدید باشد، ممکن است یک برنامه درمانی زنده توصیه شود. در آنجا ممکن است از داروها برای درمان علائم استفاده شود. مشاوره ممکن است به پایان دادن به اعتیاد کمک کند. و سلامت و ایمنی فرد را می توان در طول بهبودی تحت نظر داشت.

چشم انداز (پیش بینی)

درمان اعتیاد به کوکائین دشوار است و عود ممکن است رخ دهد. درمان باید با کمترین محدودیت شروع شود. مراقبت های سرپایی به اندازه مراقبت های بستری برای اکثر افراد موثر است.

ترک کوکائین ممکن است به اندازه ترک الکل ناپایدار نباشد. با این حال، ترک مصرف مزمن مواد بسیار جدی است. خطر خودکشی یا مصرف بیش از حد وجود دارد.

افرادی که ترک کوکائین دارند اغلب از الکل، آرام بخش، خواب آور یا داروهای ضد اضطراب برای درمان علائم خود استفاده می کنند. استفاده طولانی مدت از این داروها توصیه نمی شود زیرا به سادگی اعتیاد را از یک ماده به ماده دیگر منتقل می کند. با این حال، تحت نظارت پزشکی مناسب، استفاده کوتاه مدت از این داروها ممکن است در بهبودی مفید باشد.

در حال حاضر، هیچ دارویی برای کاهش ولع وجود ندارد، اما تحقیقات در حال انجام است.

عوارض احتمالی

عوارض ترک کوکائین عبارتند از:

افسردگی

ولع مصرف و مصرف بیش از حد

خودکشی کردن