سلام ، دوستان. اومدیم با یه بخش دیگه از سری نقد های پنج خطیمون ؛ "ویل هانتینگ خوب" یا همون ویل هانتینگ نابغه ... با ما همراه باشید.
فیلم ، اصلا فیلم خوبی نیست . مت دیمون ، به عنوان بازیگر و فیلمنامه نویس ، به نظر من فیلم رو فقط واسه دیده شدن خودش نوشته . شخصیتی که دیمون واس خودش ساخته فک کنم رویای کودکیش بوده ! یه نابغه ریاضی یاغی و سرکش که مدام سیگار دود میکنه و هیچی براش اهمیت نداره ... بریم سراغ شخصیت روانشناس با بازی رابین ویلیامز ؛ افتضاحه ! شخصیت پردازی به قدری ضعیفه که دکتره هر وقت جلوی مریضه کم میاره ، میاد از خاطرات زنش که مُرده میگه ، تا حس ترحّم طرف مقابلشو جلب کنه و این یعنی فاجعه !
در اصل ؛ فیلم طوریه که انگار همه بازیگرا جمع شدن توی فیلمنامه نوشته دیمون ، که خودِ دیمون رو تبلیغ کنن !
عذر میخوام کمی متن طولانی تر از پنج خط شد.
امتیاز من به این فیلم: ○○○○○○○ (0 از 7)
