دوستم همیشه میگفت امیدوار بودن خوبه، اما بعضی وقتا کافی نیست، به عنوان مثال یه لیوان آب رو بریز زمین و امیدوار باش که دوباره جمع میشه برمیگرده تو لیوان، صد سال هم اونجا بشینی و امیدوار باشی اون آب دیگه جمع نمیشه.
اما با تمامی این حرفا گاهی اوقات آدم فقط میتونه امیدوار باشه، به جز امیدوار بودن کار دیگه ای از دستش برنمیاد هرچند که میدونه دیگه چیزی درست نمیشه، و این لحظه، مظلومانه ترین لحظه‌ی زندگی آدمه...
