طبق تحقیقات انجام ده در حوزه آموزش و پرورش بحران سواد آموزی در اموزش و پرورش صورت گرفته مهمترین و اساسیترین کتاب آموزشی در همه مقاطع تحصیلی، کتاب فارسی اول دبستان است.
بر این اساس کتاب فارسی اول ابتدایی به عنوان اولین کتاب رسمی مدرسهایی، اهمیت نقد و بررسی بسیار زیادی دارد.
کتاب فارسی، کتاب آموزش خواندن و زیربنای مهمّی برای آیندهی کودکان ماست. همچنین، کتابهای فارسی اول ابتدایی نخستین دریچه به دریای ژرف زبان و ادبیات ایران و جهان به شمار میرود؛ میتوان آن را سنگ بنای شكل گیری دنیای زبان در كودک به شمار آورد.
اما کتاب فارسی اول ابتدایی، به عنوان اولین تجربههای رسمی خواندن فارسی و نوشتن آن چه حال و هوایی دارد؟ بحران زدگی.
وقتی از زدگی صحبت میشود، منظور برا این است که در تمام موارد زیر اموزش و پرورش در مقابل کودکی قرار گرفته است:
گویی این کتابها و نوشته ها برای کودک 6-7 ساله طراحی نشده است.
البته تحلیل بحران عمیق فارسی آموزی و اولین تجربههای منفی این کتاب در چهار کلمه و طی جمله هایی درد و دل بازگو نمیشود. این بحران، شکل گیری نوعی از اندیشیدن، زبان، سخن گفتن و تفکر را روایت میکند. اما این روایت، روایتی بدون توجه به ویژگیهای کودکی و بی بهره از ادبیات است.
در بسته فارسیآموز نخودی ۱ تلاش میشود با کمک توجه به ویژگیهای کودکی و ادبیات خلاق امکان اندیشیدن برای برون رفت از بحران عمیق زدگی و خلق روش و محتوایی خلاق مناسب کودکی فراهم شود. وقتی میگوییم کودکی در مقابل مرگِ کودکی یا غیاب کودکی قرار میگیرد.
غیاب کودکی شامل تراشیدن کودک و تبدیل آن به نوع خاصی از بزرگسالی میشود:
غیاب کودکی و بی ادبیت امروزه برای ما موقعیت پرابلماتیک و مسالهمندی است که هم آموزگار محوری و بیپرسشی در آن بوده و هم شامل تألیفهای ایدئولوژیکی و کژپسند در آفرینش نوشتار کودکان وجود دارد. بنابراین کودکی وادبیات خلاق نوعی از انگارهی جدید و فکری تازه و انتقادی است؛ به ما امکان میدهد تا برای ایجاد تغییر برای نویسهها، سواد خواندن، ارتباط دانش آموز-آموزگار، تصاویر و دیگر اطرافیان کودکان صحبت کرده و به نوعی جهان کودک و جهان ادبیات را به سخن در آوریم.
امروزه محمدهادی محمدی به نوعی جهان ادبیات و آموزش کودکی را به سخن آورده و نفسهای کودکی را برای ایرانیان زنده میکند. این نگاه به سواد خواندن را رویکرد آموزش خلاق از راه ادبیات کودکان نام گذاری میکند.
آموزش خلاق از راه ادبیات کودکان رویکردی نو در ایران است. در این رویکرد تازه، اصل آموزش بر پایهی نیازهای کودکی و نه غیبت کودکی سامان یافته؛ ادبیات خلاق و نه بی ادبیت با ظرافت به کار گرفته شده است. نیازهای کودکی، جنبش و بازی، شادی و مهر، عاطفه و حس خوب و تجربهی خوشایند است که همگی در این ایدهی جدید پژوهشی مورد نظر بوده است.