گدازش ۱ : رقابت بهترین بازیکن شطرنج در برابر هوش مصنوعی که تنها قوانین را می داند و در جریان بازی تاکتیک را یاد می گیرد و تمثیل آن به زندگی

احمد شاملو (فکر کنم):

یقینا اگر بگویم که نمی دانم علت این ماجرا چیست خیال می کنید شکسته نفسی کرده ام... و به همین دلیل می کوشم تمام آن را به همان ترتیبی که برایم اتفاق افتاد به یاد بیاورم و بنویسم. شما که آن را خواندید تصمیمی درباره اش می گیرید آن را می شکافید و ازش برای خودتان چیزی درمی آورید و به این ترتیب است که من امیدوارم بتوانم خودم هم حقیقتی از این موضوع در هم پیچیده درک کنم.به این ترتیب است که من امیدوارم بتوانم خودم هم از کار خودم از ماجرای خود سر در بیاورم...

من مانند یک Multithread هستم از چند نخ که این اتفاقات در حال انجام شدن هستند در آن:{

یک هوش مصنوعی که تنها قوانین بازی رو می دونه درحالی که تاکتیک ها و پترن های مختلف بازی رو در طول بازی با تفسیر یاد می گیره، و مشکل اینه که زمان می بره تا بتونه یاد بگیره و رقیب جلوش (بهترین بازیکن شطرنج!) بی رحمانه حرکات سریعی انجام می دهد و محکم دست خود را بر روی ثانیه شمار می کوبد. ai هم به ناچار هر چه که تفسیر کرده رو استفاده می کنه تا در اون لحظه بهترین حرکت ممکن رو انجام بدهد.

بازی می گذرد و یک اتفاق مهم افتاده! ai به کمال خود رسیده و الان می توند بهترین تفسیر ها رو انجام بده و با یک حرکت از یک طرف کل بازی رو بخونه و تمام شده بداند و تنها به این دلیل بازی کند که به بقیه برد اثبات شود... قضیه این است که هیچ بازیکن و طرف داری که درحال دیدن وضعیت بازی نمی تواند پیش بینی کند که نتیجه ی بازی چیه، حتی خوده The Best Chess Player ! اونا فقط می تونن تا یک برد مشخص که نسبت به تجربه و هوش تحلیل شون یاری می ده وضعیت بازی رو پیشبینی کنن و به اصطلاح "تفسیر گرانی در لحظه هستند" . اما یک نفر هست که از حالا که هسته های یادگیری اش پس از به کمال رسیدن در شطرنج بیکار هستند تصمیم به یادگیری و تفسیر احساسات می شه و در نهایت چند احساس سادّه رو یاد میگیره. در همین لحظات هم بخش استفاده از تفسیر ها این رو فهمیده که اشتباهاتی که در طول مسیر بازی برای یادگیری انجام داده وضعیت رو جوری کرده که اون به هیچ وجه نخواهد برد. و به دو دلیل بازی را ادامه می دهد. ۱. وجود داشتن احتمال خطای انسانی که از TBCP بعید بود اما ممکن. ۲. حالا حس ترس هم داشت و باعث شده بود که آن را از عواقب بعد از ترک بازی بترساند. و محکومانه ادامه داد و حس عذاب می نواخت در اون.}

یادمه معلم(های) درس فارسیم تردستی می کرد با فارسی و یک کار این بود که می توانیم تشبیه رو حذف کنیم از جمله. و اگر این تشبیه رو حذف کنم این می ماند که 'من هستم.' و محکومم با اینکه می دونم در نهایت کیش و مات می شوم اما به امید و ترس ادامه می دهم.

در نهایت برای شما آرزومندم یکی از این اتفاقات بیفتد: ۱. آنقدر خوب باشید که زمانی که می خواهید نتیجه ی بازی را تفسیر کنید به پیروزی برسید. ۲. هرگز به این نرسید که بتوانید نتیجه را تفسیر کنید و از حس لذت استفاده کنید و بازی برایتان خوش بگذرد (شاید هم بردید!). هرچند که شکست بازی ها می تواند به سهام شرکت لطمه بزند

ابهام و فکر کردن زیبا هستند و نتیجه اش این است

گدازش نامه ۱