تا اونجايي كه يادم مياد كتاب خوندن رو به صورت مستمر و بدون وقفه با ادبيات فانتزي شروع كردم دنياي بي حد و مرزي كه با داستان گويي و جادوي بي نظيرش تونست يه بچه ٩ ساله رو از پاي بازي هاي كامپيوتري و كارتون هاي رنگ و وارنگ بلند كنه و توي خودش غرق كنه.
توي ايران متاسفانه به نظر من اين سبك از ادبيات خيلي خيلي بهش كم لطفي شده و به هيچ عنوان قابل مقايسه با جايگاه ادبيات فانتزي در دنيا نيست از استفاده نكردن افسانه ها و ادبيات غني ايران براي نوشتن داستان هاي خوب فانتزي بگير تا ترجمه نشدن آثار روز دنيا يا ترجمه هاي بي كيفيت و به درد نخور يا نگاه اشتباه و خودخواهانه كه جامعه يا حتي اهل مطالعه و كتاب به اين سبك ادبيات دارن و اونو فقط مخصوص كودكان و نوجوان ها ميدونن و اينو از نگاه هاي چپ چپ فروشنده وقتي با اين سن داشتم توي قفسه كودك و نوجوان دنبال كتاب فانتزي ميگشتم كاملا حس كردم.
به هر حال من و هم نسل هاي من كه با ادبيات فانتزي بزرگ شدن هيچوقت نميتونن فراموش كنن لحظات شيريني رو كه فارغ از زندگي روزمره و تلخي ها و سختي هاي اون توي دنياي شيرين و پر رمز و راز فانتزي غرق شدن و اميدوارم سال به سال ديد بهتري نسبت به اين سبك از ادبيات پيدا كنيم كه هم ميتونه براي بزرگسال ها جذاب باشه و هم توانايي اين رو داره كه كودكان جامعه رو با ادبيات و كتاب خواني آشنا كنه.
