🐦 چمروش، نامی برخاسته از دل اسطورههای کهن ایرانزمین و افسانهای اصیل در تاریخ ایران است؛ پرندهای اسرارآمیز، نگهبان عرش و نماد اصالت، که قرنها در سکوت و استتار زیسته و هر بار با مأموریتی نو، از دل زمان سربرآورده است.
آغاز حضورش به شکوه تختجمشید بازمیگردد؛
آنجا که در ورودی کاخهای هخامنشی، دو مرغ قرینه به نشانه محافظت از آن عمارت عظیم ظاهر شدند. اما نقل شده که داریوش اول آن را نپذیرفت، و چمروش به دستور او در دل خاک دفن شد - ناتوان از دفاع در برابر حمله اسکندر مقدونی
و پس از گذشت بیستوپنج قرن، در سال ۱۳۱۰ خورشیدی، هنگام کاوشهای باستانشناسی، پیکره خاموش چمروش از دل خاک برخاست؛ آرام، اما سرشار از رازی پنهان و سرنوشتی شگرف.
چمروش، پرندهای نیست که همواره در میدان باشد؛ او در لحظهای خاص و سرنوشتساز، با مأموریتی تازه ، دوباره ظهور میکند—ظهوری که یادآور قدرت جاودان این اسطوره است.
چمروش اینبار دوباره در آسمان ایران پر کشید.
در سال ۱۳۴۰، ادوارد زهرابیان تصویر این پرنده افسانهای را بر نشان هواپیمایی ملی ایران نشاند؛ نمادی که سه دهه با نام هما، نشانهای از پرواز، اقتدار و خدمت، درخشانترین پیامآور فرهنگ ایران به آفاق دوردست بود که در گردابی از چالشها خاموش شد.
اما در بهار ۱۳۹۷، چمروش بار دیگر ظهور کرد؛ این بار با نامی که برای بسیاری ناآشنا اما برای وفاداران به این اسطوره پرمعنا بود.
نه بر سنگ و نه در آسمان، بلکه در تار و پود فرش دستباف؛
در قلب فرهنگی که قرنهاست بافته میشود و همچنان زنده است؛
و در عزم آتشین و تلاش بیوقفه گروهی از دانش آموختگان، پژوهشگران و اساتید در دانشکده کامپیوتر دانشگاه صنعتی امیرکبیر که سودای پاسداری از مهمترین میراث هنری و فرهنگی این سرزمین را در سر داشتند.
پس از هفت سال تلاش بیوقفه و حضور در مجامع علمی برجسته از جمله دوره «تفکر طراحی دانشگاه امآیتی» و دوره «کارآفرینی دانشگاه پنسیلوانیا»، ثمره این افسانه اصیل اسرارآمیز، با ثبت اختراع «سیستم ایجاد اثر انگشت منحصربهفرد برای فرش دستباف» به شماره ۱۱۲۸۲۳ در ۳۰ تیر ۱۴۰۴ در مرکز مالکیت فکری سازمان ثبت اسناد و املاک کشور به بار نشست؛ و 🐦 چمروش، این نگهبان اسطورهای ایرانزمین، استوارتر از همیشه برای دستیابی به هدفش بال گشود.
هدفی که از ژرفای عشق به فرش دستباف ایرانی برمیخیزد؛ گنجینهای که خود افسانهای زنده است—تنیدهشده از روایتهای هزارانساله، از سکوت پررمز قالیبافان، از شکیبایی استادکاران، و از روح جاودان هنرمندان این سرزمین.
چمروش امروز بازگشته است؛ نه تنها برای پاسداری از این میراث ملی، که برای افروختن مشعل هویتی که در هر گره، در هر رنگ و در هر طرح نهفته است—مشعلی که باید با غرور، همچون پرچمی افراشته، به نسلهای آینده سپرده شود.
ما در چمروش باور داریم هر فرش، نهتنها اثری هنری، که سندی زنده از تاریخ، فرهنگ و هویت ایرانی است.
آمدهایم تا اصالت این سند را تأیید کنیم، از آن پاسداری کنیم و شکوهش را به جهانیان برسانیم.
میخواهیم همای سعادت فرش دستباف ایرانی باشیم؛ تا نام ایران، رساتر از همیشه، در گوش جهان طنین اندازیم—نه تنها با نیروی اسطوره، که با آتش سوزان عشق، و قدرت دانش و فناوریهای لبه نوآوری.
چمروش؛ افسانهای برخاسته از دل تاریخ، و پرندهای که اینبار از کارگاههای قالیبافی برمیخیزد تا گنجینههایی را که با افتخار در موزهها و کاخهای جهان آراستهاند، شناسایی و صیانت کند.
