احتمالا برای شما هم پیش اومده که تبلیغ کنسرت خوانندهای رو روی بیلبوردهای تبلیغاتی تو معابر اصلی شهر دیده باشین؟ خوانندهای که ممکنه جزو طرفداراش نباشین و با در نظر گرفتن این نکته که ممکنه افراد زیادی دیگهای هم مثل شما وجود داشته باشن، این یعنی هدر رفتن بودجه تبلیغات. اما آیا اساسا نیازی به این گونه تبلیغات هست؟
تیم عمارت روبهرو با برگزاری کنسرت یوگنی گرینکو در تهران، نشون داد برای آوردن مردم به سالنهای بزرگی همچون سالن وزارت کشور، نیازی به هزینه سرسامآور تبلیغات محیطی، نظیر بیلبورد و استرابورد نیست. در عوض با انتخاب استراتژی درست و استفاده از پتانسیل بالای شبکههای اجتماعی میشه خیلی هدفمند و البته با صرف بودجه به مراتب کمتر، طی چندین سانس سالنهای کنسرت رو مملوو از جمعیت کرد.
نفوذ یوگنی گرینگو به قلب ایرانیها با جان مریم
چند ماه قبل یوگنی گرینکو(آهنگساز و پیانیست 35 سالهی روسیهای) ویدیویی در اینستاگرام خودش منتشر کرد، که مشغول نواختن قطعهی «جان مریم» بود. ابزار احساسات مردم نسبت به این ویدیو، باعث شد تا بارها و بارها به اشتراک گذاشته بشه و خیلی سریع وایرال(همهگیر) شه.
در واقع یوگنی گرینگو با انتخاب یک قطعه احساسی و معروف، تونست جایی برای خودش در قلب ایرانیها پیدا کنه. اما خب این خیلی عجیب نبود، چون این اولین باری نبود که یه موزیسین خارجی تصمیم گرفته بود یه موزیک ایرانی رو کاور(اجرای دوبارهی یه موزیک توسط یه موزیسین دیگه) کنه.
پیانیست روس، مهمان جدید عمارت روبهروییها
عمارت روبهرو از زمان شروع به کار خودش علاوه بر ادارهی یک کافه در ضلع شمالی چهارراه ولیعصر در قلب تهران، فعالیتهای فرهنگی مختلفی مثل برگزاری نمایشگاه و کنسرت هم انجام داده و میده.
اولافور آرلاندز و فدریکو آلبانز و سباستین پلانو سه هنرمندی بودن که قبلاً به دعوت عمارت روبهرو برای برگزاری کنسرت به تهران اومده بودن و اینبار نوبت یوگنی گرینکوی روس تبار بود تا مهمان عمارت روبهروییها باشه.
شرایط برای یوگنی گرینکو اما کمی متفاوت و البته سختتر از سه هنرمند قبلی بود. چون او به جای سالن 800 نفری تالار اندیشه، باید در سالن 3000 نفری وزارت کشور برای طرفدارانش اجرا میکرد و مشخصاً آوردن مردم به این سالن و فروختن تمام بلیطهای آن کار سختیه. اون هم برای یک هنرمند خارجی که شاید خیلیها به خوبی با او آشنا نباشن.
شبکههای اجتماعی، بستری مناسب برای جریانسازی و کاهش هزینه تبلیغات
سالن میلاد نمایشگاه، سالن همایشهای وزارت کشور و برج میلاد معمولا سه سالنی هستن که بیشتر خوانندههای سرشناس ایرانی کنسرتهای خودشون رو در اونها در شهر تهران برگزار میکنن.
اسپانسرهای این خوانندهها غالبا هزینههای میلیاردی رو صرف تبلیغات محیطی برای اجارهی گرونترین بیلبوردها و استرابوردهای شهر تهران میکنن. بخشی از این هزینه صرف برندسازی شخصی برای خواننده میشه و بخش دیگهای هم صرف ایجاد آگاهی(Awareness) به منظور فروش بلیط.
کنسرت یوگنی گرینکو در ابتدا قرار بود در دو سانس متوالی در سالن همایشهای وزارت کشور برگزار بشه. تمام تبلیغات این دو سانس هم از بستر شبکههای اجتماعی توییتر و اینستاگرام انجام شده بود، اما استقبال قابل توجه مردم و فروخته شدن تمام بلیطها تو همون ساعتهای اولیه بلیط فروشی، باعث شد تا روبهروییها سانس سومی رو هم برای این اجرا در نظر بگیرن. اما راز موفقیت روبهروییها چه بود؟
اگر کمی به عقب نگاه کنیم و قطعات پازل رو در کنار هم قرار بدیم، میتونیم نقش شبکههای اجتماعی در جریانسازی با استفاده از تحریک احساسات مردم رو به خوبی ببینیم. گرینکو ابتدا ویدیویی از نواختن «جان مریم» منتشر میکنه و چند ماه بعد هم برای اجرای کنسرت به تهران مییاد. و خب همین ویدیو نقش مهمی در موفقیتش برای فروش تمام بلیطها پیدا میکنه.
شاید این ویدیو به درخواست تیم عمارت روبهرو تولید شده، یا حتی شاید روبهروییها بعد از دیدن این ویدیو تصمیم به دعوت از گرینگوی روس گرفته باشن. که در هر دو حالت هوشمندی و شناخت درست تیم عمارت روبهرو از بستر شبکههای اجتماعی رو نشان میده. در غیر این صورت باز هم صورت مسئله تغییر خاصی پیدا نمیکنه، چون تمام تبلیغات این کنستر از طریق شبکههای اجتماعی انجام شده و نهایتاً ایرانکنسرت(شریک روبهروییها در این پروژه) بعد تمام شدن بلیطهای دو سانس اول، تصمیم به استفاده از یک بیلبورد تبلیغاتی در اتوبان چمراه تهران رو گرفته.
کاملا مشخصه که اگر از ظرفیت شبکههای اجتماعی به درستی استفاده بشه، میشه با صرف هزینه کمتر رسیدن به اهداف کسب و کار رو محقق کرد. همون طور که گرینگو تنها با انتشار یک ویدیو تونست این کارو انجام بده، بنابراین فقط کافیه شناخت درستی از هر شبکه، مخاطبین اون و نیازهاشون وجود داشته باشه. موضوعی که عمارت روبهرو طی برنامههای اخیر خودش نشون داده به خوبی نسبت بهش واقفه.