تنگی کانال نخاعی زمانی اتفاق میافتد که فضای داخل ستون فقرات خیلی کوچک شوند و میتواند به نخاع و اعصابی که از طریق ستون فقرات حرکت میکنند فشار وارد کند و اغلب در ناحیه کمر و گردن رخ میدهد. برخی از افراد مبتلا هیچ علامتی ندارند. به طور معمول با علائمی مانند درد شدید و غیرقابل تحمل در نواحی باسن، ران و ساق پا همراه است که این درد ممکن است پس از راه رفتن و یا در حالت ایستاده بودن فرد ظاهر شود.
تنگی کانال نخاعی زمانی اتفاق میافتد که فضاهای ستون فقرات باریک شوند و بر نخاع و ریشههای عصبی فشار وارد کنند. طناب نخاعی دستهای از اعصاب است که از پایه مغز خارج شده و از مرکز ستون فقرات پایین میرود. باریک شدن معمولا در طول زمان رخ میدهد و یک یا چند ناحیه از ستون فقرات را درگیر میکند.
نخاع وظیفه پیام رسانی به مغز و سایر نقاط بدن را بر عهده دارد. هنگامیکه وجود یک توده سبب وارد شدن فشارهای زیادی به ناحیه نخاع شود، تنگی کانال نخاع رخ میدهد.
تنگی کانال نخاعی با توجه به محل وقوع و شدت مشکل در ستون فقرات به دو دسته میتوان تقسیم کرد:
تنگی کانال نخاعی همانند سایر بیماریها علائم و نشانههایی دارد که این علائم، بستگی به شرایطی مانند ناحیه بروز بیماری و شدت تنگی دارد. به طور کلی شایع ترین علائم تنگی کانال نخاع عبارتند از:
از شایعترین مواردی که سبب بروز تنگی کانال میشود، میتوان به:
اولین اقدام جهت تشخیص تنگی کانال نخاعی، معاینه و شرح حال بیمار است. از شایعترین علایم این عارضه میتوان به شکایت کردن از لنگش اشاره کرد. افراد مبتلا به تنگی کانال نخاع، از داشتن علائمی همچون؛ گزگز، خستگی، بیحسی و خواب رفتگی در پاها و کمر احساس نارضایتی میکنند که این بیماران برای بهبود علائم نیاز به استراحت کردن و نشستن دارند.
از اصلی ترین راهها برای تشخیص تنگی کانال نخاعی میتوان به تصویربرداری ام ار آی اشاره نمود. همچنین پزشک جهت تشخیص این عارضه میتواند از نوار عصب و عضله (EMG) کمک بگیرد زیرا که این نوار، درگیری ریشههای عصبی نخاع را به طور کامل نشان میدهد.
برای درمان تنگی کانال نخاعی روشهای مختلفی وجود دارد که از موثرترین روشها میتوان به استفاده از داروهای ضد التهاب و انجام فیزیوتراپی، استراحت و سوزن خشک اشاره کرد. برخی از درمان های تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
روش های درمانی غیر جراحی برای آن دسته از بیمارانی که علائم عصبی ندارند تجویز میشود و در صورتی که بیمار از همان ابتدای بیماری خود دارای علائمی همانند عدم کنترل ادرار و موفوع و یا ضعیف بودن پا هنگام راه رفتن روی پاشنه باشند، روش درمانی جراحی تجویز میشود.
تنگی کانال نخاعی عارضه خطرناکی نیست و افراد دچار فلجی اندام و یا بی اختیاری ادرار و مدفوع نمیشوند. تنها در ۲۵ درصد از موارد مبتلا به این عارضه ممکن است دچار فلجی اندام و یا تکرر ادرار و مدفوع شوند. اگر بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی جهت درمان خود اقدام کنند، هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد زیرا که علائم این بیماری با استراحت کردن بهبود مییابد.
همچنین درد و علائم بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی به علت از بین رفتن ریشههای عصبی بسیار کاهش مییابد که این علائم ممکن است پس از گذشت مدت زمان کوتاهی بسیار پیشرفت پیدا کند، پس از این رو به بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی توصیه میکنیم که جهت درمان خود در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند.
برای پیشگیری از بروز تنگی کانال نخاعی: