دیکتاتور کسی است که می تواند خواست و اراده خود را بر خواست و اراده اکثریت دیکته کند.دیکتاتور منتقدان و مخالفان فکری خود را سرکوب میکند. دیکتاتوری یعنی خفه باد مخالف من؛ یعنی دوست ندارم کسی که خلاف من فکر میکند را ببینم؛ یعنی تحمل نظر مخالف را ندارم؛ یعنی توهین کنم ولی توهین شنیدن برایم سخت باشد
حقیقتا مرگ بر دیکتاتور
چون هرکسی که کامنت مخالف بفرستد یا مطالبشان را به چالش بکشد را سریع بلاک و مسدود میکنند. به تدریج همه مخالفان حذف میشوند و در این صورت جز به به و چه چه چیزی نمیشنود. در این شرایط شورشی ها هر نظرسنجی که بین خودشان برگزار کنند همه به یک گزینه مشترک رای میدهند. به خاطر همین روند است که مثلا فکر میکند جامعه ایران آماده انقلاب است!! (و نمیدانند در مقایسه با طرفداران اسلام و انقلاب، هنوز نیم درصد هم نیستند) جالب این که این چند روز در هر بحث سیاسی که با آنها کردم به توهین و سپس بلاک منتهی شد!
بهتر است به جای برانداز، اینها را عصیانگر نامید. عصیانگر حرفش این است که وضع موجود باید از بین برود و بس! به خاطر همین روحیه است که با بلاک کردن منتقدان خود به آرامش می‌رسند. (نکته: من از وضع موجود دفاع نمیکنم ولی راه حل را براندازی یا صلح با آمریکای کنونی یا انحلال اسلام یا تجزیه ایران نمیدانم. راه حل به طور خلاصه دو بخش دارد: 1) تبیین وضعیت موجود. 2) تلاش همگانی برای حفظ نقاط قوت و رفع نقاط ضعف)
برای خالی نبودن عریضه یکی از همفکری‌های دو عصیانگر را به مطلب پیوست میکنم:
