توضیح: در روزنامه ایران مطلب گوتاهی خواندم با عنوان «انتخاب اولین رئیس جمهور» به قلم محمد گرشاسبی؛ فکر کردم که شاید لازم باشد در بحبوحه انتخابات تاریخ‌ساز تیرماه 1403 پیشنهاد خواندنش را به شما هم بدهم. شاید متن حاوی تلنگری باشد. اینکه چرا این متن -در فضای انتخاباتی کنونی- برایم جالب است دلایل متعددی دارد و شباهتهایی احساس می‌کنم اما مجال جمعبندی شواهد و قرآئن را نیافتم بنابراین فقط این متن را میفرستم که بخوانید و شاید شما خودتان در ذهنتان شواهدی برای ربط دادنش به فضای کنونی پیدا کنید.
با مهاجرت امام خمینی از نجف به پاریس در 13 مهر 1357 ابوالحسن بنی صدر فرزند آیت‌الله نصرالله بنی‌صدر، سعی کرد خود را به امام نزدیک کند. او به دهکده نوفل لوشاتو رفت تا به‌دلیل داشتن تسلط به زبان انگلیسی و فرانسه، مترجم مصاحبه‌های امام شود. او از این فرصت بهره برد و خودسرانه خودش را سخنگوی امام معرفی کرد.
12 بهمن با امام به تهران آمد و بعد به‌عنوان سخنگوی امام در دانشگاه صنعتی شریف سخنرانی کرد. سبک سخنرانی او لحن حق به جانب در حوزه‌های اقتصاد و سیاست داشت.
بنی صدر با حضور در تلویزیون و برگزاری مناظره با بابک زهرایی نماینده حزب کارگران سوسیالیست در دانشگاه تهران بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد.
شهرت بنی صدر با چاپ مقاله، کتاب و نیز روزنامه انقلاب اسلامی اش مضاعف می‌شد. حالا افکار عمومی او را تئوریسین انقلاب اسلامی می‌شناخت و ستاد انتخاباتی وی که عمدتاً از عناصر سازمان مجاهدین(منافقین) خلق تشکیل شده بود سعی در تخریب جلال‌الدین فارسی مهم‌ترین رقیب بنی صدر داشتند.
کار تا جایی پیش رفت که ستاد بنی‌صدر شایعهافغانی الاصل بودن فارسی را چند روز پیش از انتخابات نشر داد و همین کافی بود تا اقبال عمومی به سمت مهم‌ترین کاندیدای حزب جمهوری اسلامی کاهش یابد. شگردهای تبلیغاتی ستاد بنی‌صدر کار خود را کرد و شعار «بنی‌صدر صددرصد» در هر کوی و برزنی توجه عمومی را به سمت وی متمایل می‌کرد.
5 بهمن 1358 مردم ایران 11 میلیون رای به ابوالحسن بنی صدر دادند تا او با کسب 85 درصد از آرا به‌عنوان اولین رئیس‌جمهوری ایران انتخاب شود.
روز دوشنبه 15 بهمن 1358 مراسم تنفیذ ریاست جمهوری در بیمارستان قلب [شهید رجایی] برگزار شد و امام او را یک خط نصیحت کردند: «حب الدنیا رأس کل خطیئه.»
