چندی پیش یک جوان اهوازی به خاطر خیانت سر از تن همسر خود جدا کرد. من آن روز مطلبی نوشتم و این حرکت او را نه نماد غیرت، بلکه نشانه بی‌غیرتی دانستم. گفته بودم اگر این مرد به همسر خود توجه کافی داشت هیچوقت چنین اتفاقی نمی افتاد که یک پسر آواره سوری از طریق فضای مجازی آن زن دارای فرزند را فریب دهد و از کشور خارج کند و بدون طلاق با او ازدواج کند، سپس طلاهای او را بدزدد و او را رها کند و باقی ماجرا.
اگر بخواهم اعتراضات و اغتشاشات اخیر را بر اساس همین منطق تحلیل کنم باید بگویم این سالها مردم در یک محاصره اقتصادی شدید به سر میبرند؛ سبک زندگی و سطح رفاه بسیاری از مردم تغییر کرده است. کسی که قبلا در ماه دو سه نوبت رستوران میرفت حالا هر دو سه ماه یکبار میرود. اگر قبلا سالی چند مسافرت یکی دو روزه میرفت حالا سالی یک مسافرت هم به زور میرود. اگر دو میلیون اجاره منزلش بوده حالا باید 6 میلیون بپردازد. هزینه های زندگی بشدت افزایش یافته و در کنار آن رکود بازار را داریم.
راه حل موثر این است که مسئولان در قبال مردم احساس مسئولیت بیشتری کنند. مسئولان کشور در هر جایگاهی که هستند از یک خانه بهداشت روستای مرزی گرفته تا معلم مدراس و وزارتخانه و سفارتخانه و... همه باید حواسشان به این مسائل باشد و احساس مسئولیت بیشتری در قبال مردم داشته باشند. اگر این توجه وجود داشته باشد و مردم احساس کنند که مسئولان حواسشان به وضع آنها هست، رسانه های معاند نمیتوانند مردم را فریب دهند و اینگونه جان و آینده و روان آنها را به خطر بیندازند.
البته گاهی پیش می آید که مسئولان تلاش زیادی در زمینه کاری خود میکنند اما مردم در جریان این تلاشها قرار نمیگیرند. هماننطور که ممکن است مردی برای همسر و خانواده خود تلاش زیادی کند اما هنر گفتن این مطلب که آنها چقدر برایش مهم هستند و دوستشان دارد را ندارد. مثل دیشب که آدم احساس نمیکرد آقای رییسی خطاب به مردم دارد گزارش میدهد؛ لحنش به جلسه اداری بیشتر میخورد.
