چرا آیت الله خامنه‌ای در دیدار با فرماندهان سپاه ادعا کرده است که ما نزدیک قله پیروزی هستیم؟ با توجه به اوضاع اقتصادی کشور ایشان بر چه اساسی این حرف را می‌زنند؟
من با این منظر به سخنرانی فوق نگاهی انداختم؛ سعی کردم بفهمم استدلال ایشان چیست؟
در نیمه‌های دی‌ماه سال ۵۷، سران چهار کشور آمریکا، انگلیس، فرانسه، و آلمان در یک جزیره‌ی فرانسوی به نام گوادلوپ جمع شدند. موضوع بحث در این کنفرانس، تقابل با انقلاب ایران بود. به این نتیجه رسیدند که نجات رژیم پهلوی ناممکن است؛ گفتند، این انقلاب پیروز خواهد شد، لکن هر دولتی که بعد از انقلاب سر کار بیاید با این بحرانهای موجود در ایران از پای در خواهد آمد.
اوایل انقلاب در مرزهای کشور دائماً بحران بود. معلوم می‌شود این حوادث خودجوش نبود. بعد هم جنگ تحمیلی و هنوز از آن سیاست دست برنداشته‌اند. دائما میخواهند در کشور بحران ایجاد کنند؛ یک روز به بهانه‌ی انتخابات، یک روز به بهانه‌ی بنزین، یک روز به بهانه‌ی زن، بازیگر اصلی هم دستگاه‌های جاسوسی سیا و موساد و ام‌آی۶ هستند؛ منتها پادوهایی هم در داخل و خارج دارند: عناصر غرب‌گرا، عناصر بی‌توجّه!
وقتی که دفاع مقدّس شروع شد، به مناطق جنگی که انسان میرفت، جز حزن، جز غم، جز تاریکی و تیرگی چیزی نمیدید؛ امید پیروزی واقعاً نبود؛ در این فضا، این جوانها از جان خودشان گذشتند آمدند وارد میدان شدند، ثابت‌قدم ایستادند و توانستند صفحه را برگردانند، توانستند هدایت الهی و پیروزی پروردگار را جلب کنند.
منظور این است که شرایط کنونی از شرایط زمان اول جنگ که بدتر نیست ولی ما توانستیم در جنگ پیروز شویم و صدام را سر جایش بنشانیم. تازه قدرت ایران نسبت به اول انقلاب بسیار بیشتر شده است!
تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی این رژیم حقیر صهیونیستی میتوانست در ظرف شش روز ارتش چند کشور نسبتاً قوی دُور و بَر خودش را زمین‌گیر کند؛ یعنی رژیم صهیونیستی جوری بود که سه کشور سوریه اردن و مصر، با همه‌ی ارتششان حریف او نمیشدند! بعد از انقلاب اسلامی، کار به جایی رسید که همین رژیم ۳۳ روز همه‌ی تلاش خودش را کرد که حزب‌الله را در لبنان شکست بدهد، نتوانست و مجبور شد با فضاحت فرار کند؛ فاصله‌ی قبل از انقلاب و انقلاب، فاصله‌ی جنگ شش‌روزه و جنگ سی‌وسه‌روزه است.
که برام جالب بود:
