گفتگویی داشتم که بعد از مرورش احساس کردم حرفام نیاز به منابع و رفرس داره، به خاطر همین متن گفتگو رو اینجا به همراه چند منبع منتشر می‌کنم. نقل قول‌ها مال خواننده محترمی هست که در این بحث شرکت کرد.
حقیقت این رو الان سرسری خوندم؛ گرچه نمی‌دونم به این دلیل خوشحال باشم یا ناراحت، ولی تعداد بسیجیان به قول شما‌هایِ نوعی، خالص کم شده. ما هم که عقل داریم و می‌دونیم که رفتن به جنگ برای حفظ کشور، جای دست‌بوسی داره و براشون احترام قائلیم. حفظ میراثِ کهن، ارزش داره و شجاعت بی‌اندازه‌ی دلسوزان وطن، بوسیدنی‌ست.
به نوعی چیزی که آزاردهندست[حداقل برای من] نامیدن و لقب‌گذاشتن روی این افراد با نام‌هایی مثل بسیجی و معتقد به اصول ج.ا و جنگ برای دین و الله. منزجرکنندست، اون ها مثل پدربزرگم صرفا به دلیل حفظ کشورمون رفتن. به سیاست دینی به‌شدت معتقدی دیگه؟
اتفاقا پست بعدیم درباره حفظ میراث کهن هست. پدربزرگ شما و پدربزرگ های ما وقتی در جنگ جهانی دوم ایران به تصرف بیگانه در اومد چرا به جنگ نرفتن؟ جواب من. چون جنگ و دفاع وقتی اتفاق میفته که حفظ تمامیت ارضی ایران برای حکومت وقت اهمیت داشته باشد.
روزگار ما در دهه ۴۰ میلادی کجا و دهه ۸۰ میلادی کجا! در دوره قاجار که خاک‌ایران برای خونِ کثیف قجری‌ها بی‌ارزش بود و ملی‌گرایی[ وطن‌پرستی] احساسی مرده در بین عموم بود، پهلوی دوره جدیدی از ایران رو ساخت، وطن‌پرستی و ارق به وطن رو در جامعه تزریق کرد. بی‌شک اگه در دوره‌پهلوی دم‌دمای اون اشتباه، جنگ می‌شد همونقدر تعداد طرفداران روح‌الله خمینی به جنگ می‌رفتن تا در جنگ‌تحمیلی. پس به نظرم به حکومت‌وقت نیست، به احساس وطن‌پرستی عموم مردمه.
رضا خان وطن پرستی رو تزریق کرد؟ یا با پتک وطن پرستی اقوام و طوایف ایرانی مثل ایل پر افتخار بختیاری رو سرکوب و منکوب کرد و آنها را خلع سلاح و نابود کرد. وقتی متوجه میشیم که رضا پهلوی را انگلیسی ها به حکومت رساندند بهتر میفهمیم که چرا اقوام ایرانی سرکوب شدند.
برای این‌که مهم ترین عامل استقلال کشور بودن. حتی قاجار هم ازشون می‌ترسید. از بختیاری ها. اگر رضاخان وطن پرست بود شوروی از بالا و انگلیس از پایین به ایران تجاوز نمی کردند. عکس روسای جمهور این دو کشور در تهران، معروفه. شاید دیده باشید.
رضا شاه نه، خاندان پهلوی.
با دیکتاتور بودن رضاشاه صددرصد موافقم. اما یادت باشه که با سرکوب، ایران متحد و منسجم رو ساخت که از قضا یکی از خوبی‌های حکومت کوتاهشه، شما جزو بدیش می‌بینی؟
من میگم نتیجه کار رضاخان ارتشی بود که در برابر حمله خارجی خلع سلاح بود و در مقابل اقوام ایرانی مسلح و خونریز... پهلوی صد در صد وابسته به بیگانه بود؛ اینو خود شاه هم تایید میکنه:
https://vrgl.ir/lbJVD
کسی از این موضوع که شاهان پهلوی در بعضی زمینه‌ها وابسته به آمریکا که اصلی‌ترین متحدش بود، غافل نیست. در ویدیوی اول هم که گذاشتید این موضوع کاملا صدق میکنه. شاید به نوعی همین بی‌توجهی به آمریکا موجبات حمایت آمریکا از انقلاب و زمینه‌سازی اون‌ها بود. در ویدیوی دوم هم کاملا احساس وطن‌پرستی موج می‌زنه، چطور میگید؟
یه جوری میگید شاهان پهلوی که آدم احساس میکنه نمیدونید که کلا دو نفر بودن:) رضا خان که با کودتا سر کار اومد و محمدرضا پهلوی که بعد از اشغال ایران در جنگ جهانی دوم اجازه دادند جای پدرش شاه باشد. لازم به ذکر است که پدر وطن پرستش را اولتیماتوم بریتانیا از کشور اخراج کرد!
اولتیماتوم چیست؟ اولتیماتوم به اخطار کتبی نهایی دولتی به دولت دیگر در مورد انجام دادن کاری یا برآوردن خواسته‌ای گفته می‌شود که عدم توجه به آن ممکن است به جنگ یا اقدامات خصمانه منجر شود.
تازه جالبه توی ویدیوی دوم داره درباره زمان حکومت پدرش صحبت میکنه؛ یعنی برای این که ثابت کنه من وطن پرستم میگه بابام دست نشانده بود. در زمان پهلوی کشور رو آدم هایی مثل ذُکاءُالمُلک فروغی اداره میکردن که از موسسان فراماسونری در ایران بود!
به قدمتشون توجه کن، ۵۳ فاکینگ سال. به همین دلیله که می‌گیم رهبران جمهوری‌اسلامی. چون دو نفر نیستن که نه، چون قدمت دارن. اگر چه پهلوی کجا و ج.ا کجا. یکی‌شون افتخار ملت و دیگری مایه ننگ.
حکومت باید افتخار ملت زمان خودش باشه، مردم زمان پهلوی اگر بهش افتخار میکردن که ساقطش نمیکردن و یا وقتی داشت سقوط میکرد ازش حمایت میکردن.
مثل جمهوری اسلامی که ملت همه جا حمایتش کردن هم در جنگ هشت ساله، هم در تحمل تحریم‌ها و هیچوقت از براندازان حمایت نکردن وگرنه توی این چهل سال مگه میشه جنبشی باشه که از حمایت مردمی برخوردار باشه ولی نتونه نظام رو عوض کنه؟
مثلا سال 88 مردم مصر قیام کردن، حکومت حسنی مبارک سقوط کرد با آن همه قدرت سرکوب.
پ.ن: معتقدم اون چیزی که مردم رو در کنار حکومت نگه داشته وجود این سه عامل در عملکرد جمهوری اسلامی هست: میهن‌دوستی که میشه شعار استقلال ایران، عدالت‌خواهی- که غربیها بهش میگن آزادی- و اعتقاد به پیشرفت هست که تقریبا کم و بیش اکثر سیاست‌های نظام در بستر این سه ارزش اصلی هست.
