داشتم برنامه قرائت قرآن نگاه می‌کردم با این آیه شروع کرد! آیه شونرده سوره قاف: من هم چون که همیشه دنبال نکته‌های فلسفی هستم تا انتهای قرائت در همین یک جمله توقف کردم و هی با خودم آن را تحسین می‌کردم.
جمله مورد نظر:
ما انسان را خلق کردیم و می‌دانیم چه چیزهایی دلش را وسوسه می‌کند.
ما انسان را خلق کردیم و می‌دانیم چه چیزهایی دلش را وسوسه می‌کند.
ما انسان را خلق کردیم و می‌دانیم چه چیزهایی دلش را وسوسه می‌کند.
ما انسان را خلق کردیم و می‌دانیم چه چیزهایی دلش را وسوسه می‌کند.
متن: ولقد خلقنا الانسان و نعلم ماتوسوس به نفسه...
یک دانشجوی علوم انسانی می‌داند که بی شناخت انسان، قانون‌گذاری برای او معنا ندارد و اینجا خداوند دارد خطاب به ما می‌گوید من همه چیز را درباره تو می‌دانم. حتی چیزهایی که تو در ذهنت به سمت آنها وسوسه می‌شوی. بنابراین من می‌توانم بهترین راهنما و مشاور تو باشم. حتی بهترین الگویت. از نظر خودم که این برداشت از آیه کاملا واضح و منطقی است.نظر شما چیست؟
