در گفتگو با آرامش و منطق حرف خودتان را بزنید و دنبال مغلوب کردن طرف مقابل نباشید! چون که اگر منطقی در کلام شما باشد طرف مقابل بعدتر که به حرف‌های شما فکر خواهد کرد آنرا خواهد پذیرفت! هر چند در آن لحظه که صحبت می‌کنید حق را به خودش بدهد. (باید حوصله کرد)
در این متن فردی که در دوران دانش آموزی خود به تجزیه‌طلبی قومی! گرایش پیدا کرده بوده دارد بحث خودش با یکی از معلمانش را روایت می‌کند: با دبیر مطالعات اجتماعی مون هم صحبت می‌کردم. ایشون باتجربه‌تر بود و برای سوال هام جواب داشت. گرچه چون من همیشه حرف تازه می‌زدم بازم انگار خودم بحثا رو می‌بردم. ولی واقعا حرفاش روم تاثیر داشت.
نکته دوم خوب شنیدن است؛ اگر کسی از اطرافیان ما انتقادی یا نکته‌ای دارد کمترین کاری که می‌شود برای او کرد این است که به حرف‌هایش گوش بدهیم. بدون اینکه بخواهیم حرف او را رد یا تایید کنیم. بعضی جاها لازم است این کار را کرد. در همین متنی که بالاتر به آن اشاره کردم یکی از زمینه‌های بازگشت خودش از افکار تجزیه‌طلبی را نوع رفتار یکی از دبیرانشان می‌داند. میگوید: همین که [دبیر] اجازه می‌داد هرچی می‌خوام بگم و بدون اینکه کامل در جریان باشه مخالفت نمی‌کرد، برام خیلی کمک کننده بود.
(لینک مطلب او را نیاوردم چون نمی‌دنم راضی هست یا نه؟ اگر راضی هست زیر این مطلب بگوید) عجالتا این دو نکته را درباره گفتگو داشته باشید تا بعد.
مطلب مرتبط: بحث سیاسی در مهمانی
