شما هم نظر خود را در این موضوع بگویید.
1/ رسانه در قاموس اندیشه اسلامی ابزار تربیت است اما از نظر غربیها به عنوان ابزاری برای اظهار نظر همه و مصداق آزادی بیان! است. به نظر من این مهمترین دلیل برای مخالفت با تلویزیون خصوصی در ایران است. البته در عمل حساسیت دروازهبانی سازمان صدا و سیما روی مسائل فرهنگی کمتر از مسائل سیاسی است.
2/ تلویزیونهای خصوصی اینرتنتی مانند فیلیمو در سالهای اخیر اقدام به تولید محتوای رسانهای در سطح گسترده نمودند. اتفاقا بیشتر انتقاداتی که به تولیدات فیلیمیو و شبکه نمایش خانگی وارد میشود بر محور تاثیرگذاری منفی در حوزه آموزش و تربیت است.
3/ بخش خصوصی باید مکمل بخش دولتی باشد. یعنی باید همان اهداف را دنبال کند. متاسفانه در کشور ما این نقش به درستی ایفا نمیشود و پس از مدتی بخش خصوصی به رقیب بخش دولتی تبدیل میشود و حتی گاهی ضد آن میشود. در اینجا هم میشود فیلیمو را مثال زد.
4/ اصل آزادی اندیشه و نفی تکصدایی جریانهای سیاسی باید در رسانههایی محقق شود که مخاطب خاص داشته باشد مانند روزنامههای رسمی و رسانههای احزاب. چیزی که در رسانههای فارسی زبان خارج از کشور برای مخاطب ایرانی پخش میشود کمترین ارتباطی با آزادی اندیشه و رشد سیاسی مردم ندارد. این رسانهها بیشترین هجمه را به مبانی فرهنگی و هویت ایران را در پیش گرفتهاند.
در دوران مشروطه موضوع آزادی مطبوعات در قانون اساسی ایران گنجانده شد. این اصل به قدری آش را شور کرد که یک سال هم دوام نیاورد! براساس اصل سیزدهم قانون اساسی مذکور:
«... هرکس صلاحاندیشی در نظر داشته باشد در روزنامه عمومی بنگارد تا هیچ امری از امور در پرده و بر هیچکس مستور نماند، معهذا عموم روزنامجات تا مادامی که مندرجات آنها مخل اصلی اساسیه دولت و ملت مباشد، مجاز و مختارند...». اما زیادهروی مطبوعات در نشر مطالب ضد دینی به حدی بود که اعتراضات گستردهای را در سطح جامعه بهوجود آورد و نمایندگان مجلس، اصل بیستم متمم قانون اساسی را به عنوان دومین قانون مطبوعات بعد از صدور فرمان مشروطه، تصویب کردند: «عامه مطبوعات، غیر از کتب ضلال و مواد مضره به دین مبین اسلام، آزاد و ممیزی در آنها ممنوع است». بیشتر
معتقدم رسانه یک ابزار تربیتی است بنابراین تصدیگری رسانههای فراگیر باید به افرادی سپرده شود که صلاحیتهای تربیتی و تاثیرگذاری مثبت فرهنگی داشته باشند. حکومت اسلامی باید در زمینه نهادهای تربیتی کشور احساس مسئولیت کامل داشته باشد. نهادهای تربیتی ما از آموزش و پرورش تا منابر و مدارس علوم دینی باید تحت نظارت کامل دولت اسلامی باشند. از همین منظر مدارس ابتدایی غیرانتفاعی کاملا بیمعناست.