راهنما ی خرید گیتار الکتریک

در این مقاله ما سعی داریم برای بهبود خرید ساز گیتار خود به شما کمک کنیم امیدوارم بتوانم بهترین راهنمایی را در اختیارتان قرار دهم.

با توجه به سبک های مختلف انتخاب گیتار الکتریک به سه پارمتر اصلی بستگی دارد که عبارت است از:

1 - جنس چوب بدنه گیتار

2 - نوع پیکاپ

3 - جنس چوب فینگر برد

نوع این سه آیتم اصلی در سبک های مختلف متفاوت است که با توجه به سبک در زیر برای شما شرح خواهم داد:

سبک ها شامل راک و متال و بلوز و جز و زیر شاخه های آن ها می شود که با توجه به سه پارامتری که در بالا به آن اشاره کردم به شما شرح می دهم.

انواع پیکاپ:پیکاپ سینگل کویل (Single Coil):

پیکاپ های Single Coil از یک مگنت تکی (تک هسته ای) استفاده می کنند. یک مثال خوب برای پیکاپ های سینگل کویل، پیکاپ های موجود بر روی فندر استراتوکستر( Fender Stratocaster) است. صدای این پیکاپ ها بسیار سبک ترو شفاف تر از صدای پیکاپ های humbucker یا p90 است. از پیکاپ های سینگل کویل در سبک های کانتری، Surf و..... استفاده می شود. در اصل می توان گفت که پیکاپ های سینگل کویل در اکثر سبک ها مورد استفاده قرار می گیرند و خوب صدا می دهند.

پیکاپ های هام باکر (humbucker):

یک پیکاپ humbucker در اصل از دو پیکاپ سینگل کویل که با هم چفت شده اند ساخته شده است. پیکاپ های سینگل کویل در عین دارا بودن صدایی شفاف، عامل پدیده ای به نام (60 cycle hum) هستند که در کنار انتقال صدای سیم های گیتار به امپ، نویز زیادی هم تولید می کنند. Hum در لغط به معنای صدای نویز و وزوز و Buck به معنای مخالفت کردن است. پیکاپ هامباکر یعنی پیکاپی که ضد نویز است. پیکاپ هامباکر دارای صدای گرم تری به نسبت سینگل کویل است به همین دلیل بسیاری از نوازندگان Jazz علاقمند به استفاده از آن هستند همچنین به دلیل خروجی صدای قوی تر از سینگل کویل، در سبک هایی که نیاز به دیستورشن شدید هست بسیار بهتر عمل می کنند.

پیکاپ های p90 :

پیکاپ های p90 در طبقه بندی دقیقا بین پیکاپ های هام باکر و سینگل کویل قرار می گیرند. P90 ها خروجی قویتری نسبت به سینگل کویل ها دارند اما قدرت آنها کمتر از هامباکر ها است. صدای آنها عمق بیشتری نسبت به سینگل کویل دارد اما بهاندازه هامباکر حجیم نیست. این پیکاپ ها گزینه بسیار مناسبی برای سبک های بلوز و راک ( به جز هارد راک) هستند.

پیکاپ های اکتیو:

این پیکاپ ها آهنرباهای غیر دائمی و در واقع الکرتیکی هستن که همونجور که میدونین به وسیله ی نیروی الکتریسیته تولید میدان مغناطیسی میکنن به همین دلیل هم باید به وسیله ی باتری های کتابی 9 یا 18 ولت تغذیه بشن و تولید کننده هاشون میگن که این پیکاپ ها نویز کمتری دارن و در عین حال به دلیل اینکه تقویت کننده دارن بیشتر حواس سازنده های اونا به صدای زیباشون بوده تا تقویت.

این پیکاپ ها اکثرا روی کلین هم دیستورشن دارن و کلا کلین خوبی ندارن و روی دیستورشن هم که تقویت میشن صدای خیلی خیلی قوی تری ایجاد میکنن که بیشتر به درد سبک های خشن تر متال و بیشتر به درد ریتم نوازی میخورن.

پیکاپ های مختلفی توی دنیا وجود دارن اما سه چهار برند معروف هستن که تمام نوازنده ها از اینا استفاده میکنن و ما هم به معرفیشون میپردازیم!

dimarzio

seymour duncan

emg

bill lawrence

1-دی مارزیو:

امر خطیر تولید پیکاپ یکی از مسائلیه که فعلا امریکایی ها توش حرف اول رو میزنن و هنوز ژاپنی ها به گرد پاشون هم نرسیدن!!!!این کمپانی هم یکی از معتبرترین کمپانی های تولید پیکاپ دنیاست و پیکاپ های متنوعی تولید میکنه که خوب اکثرا هم پسیو هستن نوازنده های بزرگی از این پیکاپ ها استفاده میکنن به این ترتیب:

اینگوی مالمستین(بهترین موزیسین و گیتاریست کل تاریخ جهان):

که از مدلهای سینگل مخصوص خودش استفاده میکنه که high output برای بریج و medium برای نک هستن ...

استیو وای :

مدلهایی مثل steve special یا evoulotion که اصولا high out put هستن و صداهای تیز و گرمی تولید میکنن که از پرطرفدارترین پیکاپ های دنیا محسوب میشن.

جو ساتریانی:

مدلهایی مثل fred یا paf joe که اصولا medium out put هستن و صداهای لطیف تری تولید میکنن...

پل گیلبرت:

مدلهای مثل paf pro یا paf classic که بازم صدای نرمتری تولید میکنن و یه جورایی vintage حساب میشن...

جان پتروچی:

که از مدلهایی مثل steve special و یکی دو مدل دیگه مخصوص خودش استفاده میکنه که خوب یه جورایی high به حساب میان...

آرتیست های دیگه مثل اندی تیمونز و بیلی شیهان و ...هستن که از این برند استفاده میکنن

از مدل های خیلی خوب این برند هم میشه tone zon , steve special , super distortion , x2n(very high out put for metal!) رو برای بریج وair norton , psf pro و ... رو برای نک نام برد.

2-سیمور دانکن:

یکی از معروفترین و قدیمی ترین تولید کننده های پیکاپ که بر خلاف دی مارزیو که مال سولو آرتیست هاست اکثر لیدر های دنیا از این پیکاپ استفاده میکنن و اکثر کارای جاودانه ی متال رد پای این پیکاپ رو دارن. پیکاپ های high out put بیشتری نسبت به دیمارزیو داره و چند مدل اکتیو هم داره که بد نیستن!

آرتیست های استفاده کننده از این برند هم اینا هستن:

جرج لینچ:

با مدلهایی مثل sh6 تو سالهای اول و sh12 screamin demon در سال های بعد که این مدل سیگنچر خود جرج لینچه و هر دو هم تا حدودی high out put به حساب میان.

رندی رودز:

با مدل sh6 duncan distortion که یکی از معروفترین مدلهای این برنده و صدای گرمی هم داره.

مارتی فریدمن:

مدلهایی مثل sh4 jb که تا حدودی مدیوم هستن ولی صدای زیبایی دارن

دیو ماستین:

مدل هایی مثل sh4 و sh6 و چند مدل هم که خودش طراحی کرده و تازگی ها هم که از انواع اکتیو این برند استفاده میکنه...

سلش:

مدل هایی مثل alcino رو استفاده میکنه که مدیوم به حساب میان

دیمبگ دارل:

sh13 dimebucker و sh1 59 که اولی سیگنچر خودشه و very high out put به حساب میاد و از لحاظ خزوجی با x2n و پیکاپ های اکتیو برابری میکنه...

بزرگان دیگه ای هم مثل گیتاریست های kiss و lamb of god و aerosmith و.... از این برند استفاده میکنن و بهترین مدلهای این برند هم sh 12 , sh6 , sh4 , sh13 برای بریج و sh 1 , sh 2 و ... برای نک هستن...

3-ای ام جی:

بزرگترین و معروفترین تولید کننده و مبتکر پیکاپ های اکیتو این کمپانیه و شهرتش هم فقط به خاطر پیکاپ های اکتیوشه

کرک همت:

emg 81 که خوب very high out put به حساب میاد

جیمز هتفلد:

emg 81

زاک وایلد:

emg 81 و emg 85

دیوید گیلمور:

که مدل های سینگل مخصوص به خودش رو داره

الکسی لایهو:

emg 81

مارک نوفلر:

که اونم از سینگل ها و هامباکر های مخصوص خودش استفاده میکنه...

معروفترین پیکاپ این برند emg 81 هستش که خروجی خیلی بالایی داره و صداش هم خیلی تیز و بیسیه و به نظرم برای ریتم مناسب تره تا لید!

4-بیل لاورنس:

این اسم در واقع اسم یه شخصه!!!!و از این دست اشخاص زیادن که خوب معمولا گمنام هم هستن و من معروفترینشون رو گفتم که پیکاپ رو به صورت دستی و سفارشی میسازن و به نظر خیلیا پیکاپ های خوبی هستن ولی گیر آوردنشون خیلی سخته و تقریبا به زحمتش نمیارزه...

آرتیست هایی هم که از این برند استفاده میکنن کم هستن و مثلا میشه دیمبگ دارل و دیو ماستین رو نام برد که اونم همیشگی نیست...فقط میخواستم بگم که پیکاپ رو هم به صورت دستی میسازن!

انواع جنس چوب بدنه گیتار:

در بدنه ی گیتار های روتین و روز دنیا از سه چهار چوب مختلف استفاده میشه که عبارتند از:

چوب درخت ماهون(mahogany)

چوب درخت لاله ی امریکایی(basswood)

چوب درخت توسکا(alder)

ماهوگانی

این چوب دارای چگالی بالا و ترکم خیلی زیاده و رطوبت و گرما و سرما توش تاثیری نداره.از بافت های متراکم درست شده و به همین دلیل از چوب های دیگه خیلی سنگین تره رنگش معمولا تیره ست و بیشتر هم تو امریکا پیدا میشه...

صدایی که از این چوب تولید میشه یه صدای گرمیه ،صدایی که مشخصات باسش خیلی بیشتره و به قولی بیسی تره و با توجه به این مشخصه به درد نواختن ریتم هم میخوره به همین جهت این چوب بیشتر مورد استفاده ی لیدر ها قرار میگیره که هم سولو میزنن و هم ریتم...

صدای تریبل این چوب هم یک صدای چاق و گرمه و بیشتر برای نوازندگی در سبک های اگرسیو و متال به کار میره...مسئله ی خیلی مهمی که در مورد این چوب هست ساستین بالای این چوبه به این معنی که امتداد صدای تولید شده با این چوب خیلی بیشتر از چوب های دیگه ست و شما اگر در شرایط مساوی دو سیم برابر از دو گیتار که یکی ماهوگانیه و اون یکی یه چوب دیگه رو با هم به صدا در بیارین صدای گیتار ماهوگانی بیشتر دووم میاره که این یه امتیاز بزرگ تو نواختن محسوب میشه...

از عیوب این چوب فقط میشه به سنگین بودنش اشاره کرد.

گیتارهای ساخته شده با این چوب رو هم تو همه ی برندها میتونید ببینید ولی از معروفتریناش میشه به گیبسون لس پاول مدلهای بالای ای اس پی چند مدل از پرستیژ های آیبانز و همچنین گیتارهای سری s که با کاری که روشون شده و در اطراف لبه ها تراشیده شدن از وزنشون هم کم شده و شما صدای ماهوگانی دارید با یه بدنه ی سبک!!!!که به نظرم پرستیژهای sحرف ندارن برای لیدر ها.

بیس وود:

این چوب دارای بافت های بازتری نسبت به ماهوگانیه و همچنین بی نهایت سبک تره در نتیجه صدایی نازک تر و شفاف تر و تیز تر تولید میکنه و بیشتر مورد استفاده سولو آرتیست ها و نوازنده های پراگرسیوه چون به خاطر صدای نازک و شفافش گوشنوازتره و سبک های آرومتر و هنری تر. صدای بیس آنچنانی نداره و برای بیسی کردن صداش کلی باید با افکت و پیکاپ ور بری و در نهایت هم آنچنان که باید نتیجه نمیگیری ولی صدای تریبل خوبی داره و اگر از جنس خوبی باشه صداش خیلی دلنشین و زیباست.

در مورد ساستین هم باید بگم قابل قبوله گرچه به ماهوگانی نمیرسه، بازم اینجا ساستین جنس امریکاییش خیلی خوب و قابل قبول تره(American basswood)

گیتارهای از این جنس خیلی سبکن و مشکلی برای شانه های گیتاریست ایجاد نمیکنن

الدر:

بافت های این چوب شبیه بیس ووده اما تا حدودی متراکم تر و همچنین خیلی خشک تر و به خاطر همین بافت صدای تولید شده ازش یه صدای خشک و تیز در میاد که خوراک متال و مخصوصا سولو نوازی تو سبک های سریع تر متاله این چوب هم به هیچ وجه بیسی نیست و صدای بمش زیاد به درد نمیخوره اما صدای تریبل و زیرش با اینکه نزدیک بیس ووده اما خشک تره و برای سولوهای ترش متال دیگه عالیه .

با این همه فاکتور های مختص این چوب نزدیک به بیس ووده با این تفاوت که ساستینش تا حدودی بیشتره و به جاش یه خورده سنگین تره اما مجموع این مشخصات باعث میشه خیلی مورد علاقه و استفاده ی نوازندگان متال مخصوصا لیدر ها باشه از طرفی به خاطر صدادهی تیز و رساش تو بدنه ی خیلی از گیتارهای راک هم استفاده میشه که مهمترین نمونه ش اکثر گیتارهای فندر مخصوصا استراتوکستر هستن.

انواع جنس چوب فینگر برد:

فینگربورد رُزوود

اگر تابه‌حال چشمتان به یک گیتار افتاده باشد، به‌ احتمال بسیار زیاد رزوود را دیده‌اید؛ اگر نه، تصویر زیر یک فندر استرتوکستر الیت با فینگربورد رزوود را نشان می‌دهد. احتمال زیادی دارد که گیتاریست مورد علاقه‌تان، با فینگربورد رزوود نوازندگی کند؛ زیرا رزوود متداول‌ترین چوب برای ساخت فینگربورد است.

علت متداول بودن رزوود، تُن غنی و گرم آن است. این چوب فرکانس‌های گوش‌خراش موجود در ناحیه تریبل را کاهش می‌دهد. در ضمن، بسیار بادوام است که این مورد برای موزیسین‌ها بسیار مهم است. دو نوع رزوودی که شما احتمالاً در موردشان شنیده‌اید، ایندیَن رزوود (Indian Rosewood) و نوع بسیار مرغوب و کمیاب آن یعنی برزیلیَن رزوود (Brazilian Rosewood) هستند.

شیارهای ایندیَن رزوود بسیار یکدست هستند. این چوب معمولاً دارای رنگی تیره، شبیه به شکلات یا قهوه است. احتمال اینکه در یک گیتار امروزی، ایندیَن رزوود برای ساخت فینگربورد به کار رفته باشد، زیاد است.

از سوی دیگر، برزیلین رزوود بسیار کمیاب است؛ زیرا یک گونه در حال انقراض به شمار می‌آید و تجارت آن اکیداً ممنوع شده است. گیتارهای قبل از دهه ۶۰ میلادی، اکثراً از این چوب کمیاب بهره‌مند هستند. رنگ این نوع رزوود، از قهوه‌ای کاراملی بسیار تیره تا چندین پرده روشن‌تر متغیر است.

رزوود به‌صورت طبیعی چوبی روغن‌دار است؛ بنابراین نیازی به فینیش ندارد. این حس طبیعی و بدون فینیش، همان چیزی است که نوازنده‌ها را به رزوود جذب می‌کند؛ زیرا موادی مانند لاک (lacquer) که معمولاً روی میپل استفاده می‌شود، برخی اوقات حسی غیرطبیعی و چسبناک پیدا می‌کنند. همچنین، رزوود در مقایسه با میپل و اِبونی، پُرمنفذتر است و به همین دلیل صدایی گرم‌تر و نرم‌تر ارائه می‌دهد.

معمولاً صدای سیم‌های نو در ابتدا کمی تیز و زننده‌ است، ولی با فینگربورد رزوود، این تیزی صدای سیم‌های نو به‌مراتب نرم‌تر می‌شود. فینگربوردهای رزوود در گذر سالیان، کهنه شده و نشانی از نواخته شدن به خود می‌گیرند. این امر باعث می‌شود که گیتار شما نسبت به استایل نوازندگی شما شکل بگیرد و به‌مراتب خوش‌دست‌تر شود.

در نتیجه: اگر در جستجوی و حس نرم در دسته و تُن گرم هستید، فینگربورد رزوود انتخاب مناسبی است.

فینگربورد میپل:

غیر از تفاوت ظاهری آشکار، تفاوت اساسی بین فینگربورد میپل و رزوود در روش ساخت آن است. در فینگربوردهای میپل، چوب میپل به‌صورت یک‌تکه، تشکیل‌دهنده کل دسته و فینگربورد است، در حالی که فینگربورد رزوود، یک تخته رزوود جداگانه است که روی دسته میپل، ماهوگانی یا هر چوب دیگری که دسته از آن ساخته‌ شده، چسبانده می‌شود. فینگربورد میپل بیشتر در گیتارهای تلکستر و استرتوکستر فندر و برخی از گیتارهای بیس به چشم می‌خورد.

این چوب رنگ روشنی دارد، منافذ آن بسته‌تر و رگه‌های چوب در آن نازک‌تر است. رگه‌ها بنا به نوع میپل و نوع برش آن می‌توانند اشکال زیبایی در چوب به وجود آورند. این اشکال را با الفاظی چون flamed یا birdseye توصیف می‌کنند.

میپل چوبی بسیار متراکم و سخت است. درخت میپل یا به زبان خودمان افرا، بیشتر در سرزمین‌های شمالی آمریکا و کشور کانادا رشد می‌کند. چوب میپل بسته به درخت مربوطه می‌تواند تقریباً سفیدرنگ باشد و با قرار گرفتن در کنار چوب‌های تیره‌تر استفاده‌شده در ساختار گیتار، جلوه زیبایی به ساز می‌دهد.

احتمالاً یکی از خصوصیات میپل که باعث علاقه گیتاریست‌ها به این چوب می‌شود، خاصیت تغییر رنگ و تیره و لکه‌دار شدن آن در طول زمان است. یک دسته‌ی میپل که حسابی نواخته شده، در برخی نقاط فینیش خود را از دست می‌دهد و عرق دست نوازنده در آن نفوذ می‌کند و آثار و علائم جالبی روی چوب نقش می‌بندد. برخی نوازنده‌ها به این فرایند می‌بالند و آن را مایه افتخار خود می‌دانند، در حالی که برخی دیگر تنها به‌عنوان کثیفی فینگربورد به آن نگاه می‌کنند. در نتیجه، می‌توان گفت که میپل نسبت به رزوود و اِبونی، بیشتر فرسودگی و کهنگی را نشان می‌دهد و این چیزیست که لازم است هنگام خرید گیتار، در نظر داشته باشید. هرچند باز هم تکرار می‌کنیم، این فرسودگی‌ها در طول سال‌ها نوازندگی جدی به وجود می‌آیند.

برخی دیگر از نوازنده‌ها به یک دلیل دیگر چندان به فینگربورد میپل گرایش ندارند و آن هم لزوم انجام فینیش روی میپل است. فینیش می‌تواند مانعی میان تماس طبیعی انگشت و چوب باشد و حسی مصنوعی به نوازنده القا کند. ولی از طرف دیگر، گروه دیگری از گیتاریست‌ها صدای روشن، تندوتیز و ساستین‌دار میپل را ترجیح می‌دهند. میپل، نسبت به رزوود و اِبونی، ارائه‌دهنده تریبل‌های قوی‌تری است. تکرار می‌کنیم، اکثر گیتاریست‌ها تنها جذب جنبه‌های ظاهری میپل می‌شوند، ولی هم سازندگان گیتار و هم نوازندگان بر این عقیده‌اند که چوب میپل با فینیش لاک، ارائه‌کننده تُن خاص خود و صدایی صیقلی است.

در نتیجه: اگر می‌خواهید گیتار شما صدایی روشن، زنگ‌دار و تریبلی داشته‌ باشد، میپل انتخاب خوبی برای شماست. این چوب همچنین جلوه‌های ظاهری جذابی دارد و در طول زمان نیز کهنه و به قول معروف relic می‌شود.

فینگربورد اِبونی

و بالاخره می‌رسیم به فینگربورد اِبونی (یا آبنوس). متداول‌ترین انتخاب نزد گیتاریست‌های سبک متال که ترجیح می‌دهند رنگ سازشان به تاریکی موزیکشان باشد! این چوب در تعداد زیادی از گیتارهای آکوستیک نیز استفاده می‌شود. متداول‌ترین اِبونی‌ها، انواع آفریقایی یا آسیایی آن هستند. ابونی آفریقایی غالباً سیاه‌رنگ است، در حالی‌ که نوع آسیایی آن می‌تواند در جای‌جای خود دارای خطوط باشد.یک سری ویژگی‌های مشابه رزوود در این چوب به چشم می‌خورد که از آن جمله می‌توان به روغنی بودن و عدم نیاز به فینیش شدن اشاره کرد. نوازنده با این نوع فینگربورد، برعکس فینگربورد میپل، چسبندگی و غیرطبیعی بودن تماس انگشت با فینگربورد را تجربه نخواهد کرد و به‌جای آن، در زیر انگشتان خود، احساسی نرم خواهد داشت. این چوب بسیار سخت است و برخلاف رزوود و میپل که ممکن است روزی نیاز به تعمیر و یا حتی تعویض داشته باشند، حتی تحت نوازندگی‌های افراطی نیز سال‌ها کیفیت خود را حفظ می‌کند.

در نتیجه: کیفیت تُنال اِبونی، مشابه میپل است. این چوب نسبت به رزوود، از سختی و طول عمر بیشتری برخوردار است. اگر خواستار دسته تیره‌تر و تُن روشن‌تر هستید، این گزینه احتمالاً انتخاب خوبی برای شما است.

سبک ها شامل راک و متال و بلوز و جز و زیر شاخه های آن ها می شود که با توجه به سه پارامتری که در بالا به آن اشاره کردم به شما شرح می دهم:

اگر دنبال گیتار مناسب برای خود هستید باید بدانید باتوجه به سبک زیر شاخه خود بهترین گیتار برای شما گیتاری است : اگر دنبال گیتار مناسب برای خود هستید باید بدانید باتوجه به سبک زیر شاخه خود بهترین گیتار برای شما گیتاری است :

اگر سبک شما هوی متال و نئو کلاسیکال متال و هارد راک باشد بهتر است جنس چوب بدنه آن basswood باشد ، پیکاپ گیتار شما بهتر است singelcoil یا humbucker باشد و جنس چوب فینگربرد بهتر است میپل یا ابونی باشد. معمولا بهترین گیتارها برای این سبک فندر و ایبانز و جکسون و esp و ltd هستند.

نکته: اگر در سبک مورد نظر شما از گیتار خود درخواست سولو با سرعت بالا دارید بهتر است گیتار فندر خریداری کنید و اگر از گیتار خود درخواست کشیدگی صدا یا دیاگرام آزاد دارید بهترین انتخاب برای شما گیتار ایبانز است زیرا در طراحی های اخیر خود دسته بارگرام قسمت بریج را کمی عمیق تر با قابلیت حرکت بیشتر تولید کرده است.

اما یکی از معایب گیتار ایبانز نسبت به فندر این است که به مرور زمان دسته بارگرام یا همان دسته ی کشیدگی صدای گیتار ایبانز لق و شل می شود که ممکن است در هنگام کار کردن با گیتار خود از محل قرار گیریش خارج شود و بیفتد اما دسته بارگرام گیتار فندر در جای خود پیچ می شود که مانع از خروج آن می شود.

نکته دیگر این است که در هنگام خرید گیتار خود حتما دقت کنید که گیتارتان دسته بارگرام داشته باشد چرا که در ایران به دلیل شرایط اقتصادی قطعا این گیتار شما تا مدت های زیادی در دست شماست و شما به سختی می توانید گیتار نو بخرید پس حتما باید گیتارتان محل دسته بارگرام را داشته باشد.

نکته بعدی این است که یا افکت نخرید یا می خرید خوبش را بخرید چرا که افکت ارزان پول در سطل آشغال ریختن است به جای آن آمپلی فایر خوب بخرید ترجیحا مارشال بخرید چرا که افکت این آمپلی فایر افکت تمیز و سالمی است اما دیگر آمپلی فایر ها افکت ضعیفی دارند.

اگر سبک شما ترش متال است بهترین گیتار برای شما گیتاری است که جنس چوب بدنه آن آلدر باشد و بهتر است پیکاپ آن humbucker یا اکتیو emg باشد و همچنین بهتر است جنس فینگر برد شما رزوود یا ابونی باشد. معمولا بهترین گیتارها برای این سبک برند fender و ibanez و esp و ltd هستند.

اگر سبک شما بلوز است بهتر است جنس چوب بدنه گیتار ماهوگانی باشد ، بهتر است نوع پیکاپ p90 یا humbucker باشد و جنس چوب فینگر برد بهتر است رز وود یا ابونی باشد. معمولا بهترین گیتارها برای این سبک گیبسون وesp و ltd هستند.

اگر هم سبک شما جز باشد گیتار شما چندان فرقی با گیتار بلوز ندارد فقط می توانید به حق انتخاب خود جنس چوب بدنه basswood را نیز اضافه کنید معمولا برای این سبک بهترین انتخاب ها برندهای گیبسون و فندر هستند.