برنامه‌نویس‌های سی، معمولاً بیشتر قسمت‌های برنامه رو خودشون دستی کد می‌زدند (به خاطر محدودیّت‌هایی که توی سطح کاریشون وجود داشته)؛ برای همین وقتی‌که سراغ زبان سی‌پلاس‌پلاس میان، واقعاً مقاومت فوق‌العاده بالایی دارند تا اوّل قبول بکنند:
سی‌پلاس‌پلاس، سی نیست. صرفاً زیادی شبیه به سی هست.
توابع <algorithm> اکثراً constexpr هستند و می‌تونند سربار محاسبات ثبات رو توی Compile Time ببرن.
قالب Iterator و روند کارکرد Iteratorها چیز عجیب غریبی نیست و شدیداً می‌تونه کمک بکنه.
هیچ نیازی نیست که نگران Name Conflict باشید وقتی که Namespaceها و Static Polymorphism دارید.
