اولین شهر فضایی در مریخ

در سال 2050، ممکن است صدها یا شاید حتی هزاران نفر در اولین شهر مریخ ساکن شوند و هزاران نفر دیگر را می توان هر دو سال به مریخ منتقل کرد.
در این مرحله، زمان زیادی برای فعالیت های تفریحی وجود نخواهد داشت. به این دلیل که اکثر این افراد 10 تا 16 ساعت در روز برای ساخت و توسعه شهر مریخ در سریع ترین زمان ممکن کار می کنند. صدها ربات در مریخ مستقر خواهند شد تا به تلاش های ساخت و ساز کمک کنند.

به دلیل تشعشعات زیاد در مریخ، انسان ها معمولاً در گنبدهای محصور بالای سطح و تونل های زیر زمین زندگی می کنند. در خارج از تأسیسات، درختان مصنوعی و توربین های تخصصی می توانند دی اکسید کربن را به اکسیژن برای انسان های داخل تبدیل کنند.

بیشتر انرژی که شهر مریخ به آن متکی است از پنل های خورشیدی روی سطح مریخ تامین می شود. این پنل های خورشیدی همچنین می توانند با راکتورهای شکافت هسته ای تکمیل شوند.

برخی پیش بینی ها نشان می دهد که مریخ باید بین سال های 2120 تا 2150 کاملاً خودکفا شود.
با گذشت زمان، اولین شهر مریخ بسیار بزرگتر خواهد شد و در نهایت، چندین شهر روی سطح مریخ پخش خواهند شد.

مریخ به یک مرکز بزرگ برای صنعت معدن فضایی تبدیل خواهد شد.

پس از استخراج مریخ، این ماده ها می تواند با موشک های قابل استفاده مجدد به زمین بازگردانده شود.

ماهواره های در حال چرخش، ارتباطات دائمی با زمین را امکان پذیر می کند. معمولاً حدود 20 دقیقه طول می کشد تا یک سیگنال از مریخ به زمین ارسال شود. با این حال، زمانی که خورشید مستقیماً بین مریخ و زمین قرار دارد، ارتباطات می تواند تا دو هفته مسدود شود.

موشک های قابل استفاده مجدد هر 2 سال یک بار مردم را به مریخ منتقل می کنند.

بیشتر غیرنظامیان در مریخ احتمالاً با فضاپیمای SpaceX به مریخ سفر خواهند کرد. قبل از اینکه مردم سفر خود را به مریخ آغاز کنند، احتمالاً تحت غربالگری‌های روان‌شناختی قرار میگیرند تا اطمینان حاصل شود که از نظر ذهنی برای تحمل شرایط سخت مریخ تا چندین سال آماده هستند. آنها همچنین ممکن است ساعت‌ها را در محیط‌های واقعیت مجازی واقع‌گرایانه بگذرانند که حاوی نمایش‌هایی از محل زندگی و امکانات کاری در مریخ است.

https://t.me/AOrgan