برای ایرانی جماعت مهاجرت به هر شکلی فاجعه است.وقتی صحبت از مهاجرت داخل به داخل است یعنی از پایتخت به شهرستان های دیگر بروی که می شود تهاجم فرهنگی.یا از شهرستان های دیگر به پایتخت بیای که می شود توزیع ناعادلانه منابع ملی.این هم موجب اعتراض شهرستان های دیگر است.
وقتی از مهاجرت داخل به خارج صحبت می کنیم می شود فرار مغزها. البته هر کسی که مهاجرت می کند الزاما مغز نیست ولی خودش فکر می کند مغز است.حتی کسی که اینجا “دافای مارو دیدن همشون گرخیدن” میخواند و حالا اونور “ چی شد دلت خواست؟ منم دلم خواست” میخواند هم خود را مغز می داند.
وقتی از مهاجرت خارج به داخل حرف می زنیم سوال پیش می آید که با این وضع مملکت کدوم احمقی باید از خارج بیاد داخل.پس طرف یا عقل ندارد یا خرابکار و جاسوس است که حضور این آدم برای کشور مضر است.پس در فرودگاه بازداشت می شود. اگر هم بازداشت نشود ملت همیشه در صحنه چنان بلایی سرش می آورند که سوژه شبکه های اجتماعی شود.
ماند مهاجرت خارج به خارج.اما اینکه خارجی برود خارج دیگر به ما چه؟قطعا مهم است چون وقتی کریس رونالدو از رئال مادرید می رود یوونتوس رئال جایگاه خود را به عنوان تیم پرطرفدار از دست می دهد و تراکتور پنجمین تیم پرطرفدار دنیا می شود.البته فراموش نکنید تراکتور همیشه اول است ولی بعد منچستر.
نتیجه میگیریم بهتر است ما ایرانی ها مانند گردشگری، مهاجرت را نیز محدود به خانه خود کنیم.از این اتاق به آن اتاق و از آن اتاق به آشپزخانه و ......
