مثل خیلیا منم یه زمانی برای خودم کسی بودم.قدیما با رفقا گله ای راه میوفتادیم تو خیابون ها و به هر کی می رسیدیم گازش می گرفتیم ولی از زمانی که دستشویی ها از گوشه حیاط اومد گوشه پذیرایی عزت و احترام ما هم از بین رفت.شاید بپرسید چه ربطی داشت! باید بگم هیچی.
درسته خیابونگردی تعطیل شد ولی ما هر روز معروفتر شدیم.تو کلیپ تریلر با مایکل رقصیدیم و هم پرچم مایکل جکسون رفت بالا هم معروفترین ویدیو کلیپ تاریخ مال ما شد.دیگه پاشنه خونمون رو کندن و کلی پیشنهاد فیلم داشتیم.رزیدنت اویل و مردگان زنده رو بازی کردیم و شدیم ستاره سینما.
دقیقا نقطه اوج هر موجودی شروع افولش هم هست.واکینگ دد اون کلانتر زپرتی جوری از ما ها کشت که هیتلر تو جنگ جهانی دوم آدم نکشت.تو گیم آف ترونز طایفه ای بازی می کردیم.من بودم، واکرها بودن، آدرها بودن، آره و اینا خیلی بودیم نایت کینگمون هم بود ولی فسقل بچه جوری ساقطمون کرد که سال ها خونه نشین بشیم.خدا ذلیلت کنه مارتین!!!
شدیم سوژه کمپانی های بازی سازی که ایکاش نمی شدیم.کجای دنیا یه بند انگشت قارچ زامبی می کشه یا کجا دیدید هندونه رو مردم بکوبن تو سر زامبی ها.اینجا هم باختیم بدم باختیم!
الان گوشه خونه نشستم به این امید که یه نفر پیدا بشه و آبروی رفته ام رو بهم برگردونه.
