دور و برتون حتما آدمایی وجود دارند که از این کلمه زیاد استفاده می کنند:
لاکچری
دنبال تعریف کلمه تو دیکشنری گشتم دیدم همون کلمه ایه که قدیما بهش میگفتن لوکس ( نه اون صابونا) ولی در حال حاضر به لطف ۴ جلسه کلاس زبان تلفظ میشه: لاکچری
لاکچری دو تا معنای اساسی داره: ۱- محصولی که قیمت بسیاری بالایی داره ۲- محصول گرانبهایی که نیاز زندگی انسان نیست.
حالا با این تعاریف سوال پیش میاد که آیا بستنی خوردن لاکچریست؟ پالادیوم رفتن لاکچریست؟ تو فلان رستوران پیتزا خوردن لاکچریست؟ آیا لباس از عبدل آباد خریدن و پوشیدن در یک مهمانی لاکچریست؟ اگر جواب شما هم مثل نویسنده خیر است پس چه فلسفه ای پشت این کلمه نهفته است که خیلی دوس داریم به ما بگویند لاکچری؟
با اینکه چرا دوس داریم به ما گویند لاکچری کاری ندارم فقط در این نوشته قصد دارم چند بیزینس لاکچری ساز را به شما معرفی کنم و در نهایت شما بگویید با رفتن به این مکان ها چه فعل و انفعالی رخ می دهد که لاکچری میشوید:
دیروز در پاساژ کوروش قدم میزدم که شنیدم دختری به دوستش گفت: یه پریما بخوریم دوتایی بخوریم خیلی لاکچریه!!! دوست هم استقبال کرد و ایستادند برای خرید.کنجکاو شدم و ایستادم.فروشنده بستنی پریما میهن را جلوی مشتری باز کرد داخل کارتونی گذاشت و پرسید روش چی بریزم؟!
قیمت بستنی احتمالا چیزی بین ۲۵ تا ۳۰ هزار تومان بود.ولی من سوالم این است سس شکلات و ترافل و اسمارتیز چه ارزش افزوده ای برای بستنی ۱۰ تومنی به وجود می آورد که پریمایی که در تمامی سوپر مارکت ها وجود دارد تبدیل به کالای لاکچری میشود؟ اصلا بگذارید جور دیگه سوال کنم بستنی چوبی لاکچری است؟
یکی دیگر از مصداق های لاکچری بازی رفتن به کافه های عجیب و غریب تهران است.سوال اصلی این است آیا کافه عجیب رفتن و چای ۸ تومنی خوردن با کیک لاکچری است؟
به قول یکی از دوستان منوی کافه را که میبینی از کاپوچینو و موکاچینو تا آل پاچینو در منو پیدا میکنی با ۲ تومن اختلاف آخر سر به وسع جیب و پیشنهاد سالنکار کافه که فهمیده هیچی از منوی کافه نفهمیدید همان چای را سفارش میدهید که اگر با همراه زیبارویی باشید کیکی هم ضمیمه می کنید که خیلی تو ذوق همراهتان نخورد.قاعدتا رفتن به کافه هایی با سر و شکل عجیب هم لاکچری نیست.
اینکه چند استندآپ کمدین زوار در رفته کپی کار فاقد شوخی، مثل وحید رحیمیان، علی صبوری و حسین شاهرخ نیا به واسطه ۲ ۳ استندآپ کمدی نصفه نیمه در خندوانه بروند در یک بستنی فروشی، بستنی بخورند و به به کنند و تبلیغ بروند آن بستنی فروشی ها الزاما لاکچری نیستند.
اینکه چرا آدم باید برود به چنین نکره شل قلمکاری بیش از ۲۵ تومن پول بدهد بعد استوری بگیرد با هشتگ لاکچری منتشر کند سوالی است که احتمالا تا قرن ها ذهن لاکچری شناسان را به خود مشغول خواهد کرد.
طبق تعاریف اول بحث ما اکستنشن نه کالای لوکس است نه کالای گرانبها وقتی فلان قدر شاخه مو میدهند با ۸۰۰ درصد تخفیف و ترمیم رایگان و کلی آپشن دیگر یه عدد ۳۰۰ ۴۰۰ تومنی
اصلا چه شد که مالیدن مو روی زمین و موخوره گرفتن لاکچری شد؟موی تا کمر و زیر باسن چه فاکتور اضافه ای دارد که یک سالن آرایشی میلیون ها هزینه برای تبلیغات می کند تا به شما حس لاکچری بودن را القا کند.
چند سالی هم هست که مدل جدیدی از رستوران در تهران به وجود آمده که دور میزی می نشینند، روی میز اجاقی تعبیه شده، غذاشون رو خام دریافت میکنند می پزند و میل میکنند.خود بنده که قسمت نشده به همچین فضای لاکچری سر بزنم ولی بعید میدونم اگر کسی بخواهد در این فضا غذا بخورد بیش از ۱۵۰ تومن هزینه کند که باز هم این فضا لاکچری نیست و نمیدانم به چه معیاری فضا را لاکچری میدانید؟ آیا اجاق لاکچریست؟ یا غذای خامی که شما در منزل هم می توانید جلوی گاز بایستید و پخت کنید؟
ویلا داشتن شاید به خودی خود دارایی لوکس باشد ولی اجاره کردن ویلا شبی ۶۰۰ ۷۰۰ تومن قطعا حرکت لاکچری نیست مخصوصا که اگر ۱۰ نفر آدم بخواهید دنگی ویلا اجاره کنید و به اصطلاح امروزی برنامه کنید.
اینکه در ویلای ۵۰۰ متری استخر دار با دن بیلزریان همذات پنداری کنید قطعا نشانه لاکچری بودن نیست بلکه نشانه شعور پایین شماست...
به این کسب و کارها میتوان خیلی کارهای دیگری هم اضافه کرد که شما خواننده عزیز از من بهتر بلدید
اکسسوری فیک فروختن، ترمیم ناخن، فروش لباس های فیک و... همگی به شما کمک می کنند که لاکچری باشید...
اما لاکچری بودن یا نبودن به حس شما نیست...
سعی کنید در جایگاهتون خاص باشید.با این مبالغ و این کسب و کارها کسی لاکچری نمی شود
