می نویسم برای شخصیت سیاسی مورد علاقه خارجی ام احمد شاه مسعود

چند سال پیش که تلفن هوشمند تازه باب شده بود دوستی از طریق تلفن من عکس احمد شاه مسعود رو ذخیره کرد، برای من جالب شد که در مورد شخصیتش مطالعه کنم، شاید برای من که زمان مرگش 14 ساله بودم جالب باشه مطالعه در مورد این شخصیت ...

بعد از سال ها امروز برای شخصیت سیاسی مورد علاقه خارجی ام نوشتم

شطرنج، خانواده، کتاب و صلح اینا علایق مردیه که به شیر پنجشیر مشهوره. وقتی قرار شد در موردش بنویسم، توصیه ها و یادداشت های زیادی پیدا کردم و آخرش به این رسیدم که مسعود روزی چشم و چراغ کشور همسایه بود. اون کسی بود که مادران افغان به خود افتخار می کردند که فرزندشان در رکاب چنین مردی به جنگد و برای کشورش جان بدهد.

احمدشاه مسعود از سن و سال کم می شناختم از تصویر تلویزیونی و عکس های روزنامه ها، درست 48 ساله بود که دوربین دو تروریست خبرنگارنما منفجر شد و افغانستان یکی از قهرمان بزرگش رو از دست داد. می گفتند به فارسی حرف می زد، دلبسته سعدی و حافظ و ... بود و سی سال اسلحه اش را زمین نگذاشت. روایت هست مسعود از جنگ بیزار بود. سی سال تفنگت را به دوش بکشی، بشوی وزیر دفاع، در سرما و یخبندان دره پنجشیر مانند یک شیر بجنگی، بعد از جنگ و اسلحه ات بیزار باشی؟

پری گل، همسرش می گوید اغلب اوقات مسعود نا امید به خانه می آمد و می پرسید: «پری آیا فکر می کنی من جنگ را دوست دارم؟ من از جنگ متنفرم» غریب موجودی است انسان به ویژه اگر خواستگاهش شرق پر رمز و راز باشه. شرقی ها قهرمان پروند اما حالا که 17 سال از کشته شدن احمد شاه مسعود گذشته، کیه که نداد فرمانده کم اشتباه نکرده با این حال چه کسی می تواند بگوید او وطنش را، زبانش و فرهنگش را دوست نداشته و جانش را بر سر آزادی افغانستان نگذاشته است؟

دو عکس معروف از شیر پنجشیر باقی مانده یکی از این عکس ها توسط رضا دقتی گرفته شده که در حال بازی شطرنج هست و عکاس پرسیده آینده افغانستان چه می شود؟ چهره مصمم و جدی اش را می بینیم که در عکس نگران آینده افغانستان است عکس بعدی را نمی دانم چه کسی گرفته که از جنگجو معروف چهره ای آرام با چشمانی بسته و قلمی در دست ثبت شده. مردی که در سایه مبارزات و تلاش هایش متفکر و نرم خو با آرزوهایی دور و دراز و دوستدار ادب دیده می شود. جالب است که تمامی این عکس ها اون کلاه معروف افغانی (پکول) خود را به سر دارد و آماده است. پکول و کلاشینکف مشخصه های یک مجاهد افغان هست.

می گویند شب آخر فرمانده در محل اقامتش تفعلی به حافظ می زند. تصورش را بکنید که مرد جنگجویی که 48 سال دارد با چشمان تیزبین و صورتی لاغر و سرخ دست می برد و دیوان حافظ را باز می کند و می خواند:

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم

خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم

چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست

روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم