در آتش هوای تو خاکستری شدم
شاید که باد سوی تو آرد غبار من
می افکنم به راه تو تا خاک ره شود
باشد قدم نهی بسر مهرآباد من
پیش از دوره ناصری، جایی دور از حصار آن روزهای تهران و در میسر راه تهران به قزوین روستایی به نام حسین آباد وجود داشت که به روایتی مالکش حاجی میرزا آقاسی صدراعظم محمد شاه قاجار بود. در گذر زمان صد و اندی ساله این روستا ماجراهایی را به خود دیده است. حاجی میرزا آن را به ناصرالدین شاه هدیه کرد و ناصرالدین شاه هم به دخترش عصمت الدوله بخشید. بعد از آن نامش مهرآباد شد. در دوره پهلوی هم دوستمحمدخان معیر الممالک همسر عصمت الدوله به دلیل بدهی های بسیاری که داشت، روستا را از دست داد و هر چه پسرش، دوستعلی خان تلاش کرد نتوانست آن را از رضا شاه پس بگیرد.
سال 1317 درست بعد از 14 سال که از قرارداد ایران با شرکت آلمانی یونکرس می گذشت، این شرکت در زمین های روستای مهرآباد مسیری را احداث کرد که اسمش را باند هواپیما گذاشتند. جایی در حاشیه تهران دوره پهلوی اول.
توسعه صنعت هوایی که در ایران سرعت گرفت، ساختمان های مورد نیاز یک فرودگاه در کنار باند هواپیما مهرآباد بنا شد تا در سال 1337 ترمینال شماره یک مهرآباد افتتاح شود و تهران صاحب یک فرودگاه بین المللی بشود. البته مهرآباد چهارمین فرودگاه ایران است و تا قبل از آن شرکت یونکرس در مسجد سلیمان و بندر لنگه باند هواپیما برای انجام اموری که با دولت ایران قرارداد بسته بود و هم کمک به هواپیماهای عبوری تاسیس کرده بود. سومین فرودگاه ایران هم در جنوب تهران با نام قلعه مرغی تاسیس شده بود و پایگاه نیروی هوایی ایران در تهران محسوب می شد.
به مرور مهرآباد توسعه یافت و به بزرگترین فرودگاه اتصالی در خاورمیانه تبدیل شد. اما امروز که از مهرآباد صحبت می کنیم، یکی از نقاطی است که در غرب شهر تهران و واقع شده است و پرواز های داخلی و اختصاصی در آن انجام می شود ضمن اینکه پایگاه یکم شکاری نیروی هوایی هم در کنارش قرار دارد. و فضای اطراف این فرودگاه محلی است برای تماشای نشستن و برخواستن هواپیما های متفاوت و در این بین عکاسانی هستند که از این نشست و برخواست ها عکس می گیرند و علاقه مند صنعت هوایی هستند. و اما فرودگاه قلعه مرغی هم که روزی فرودگاه مهمی در تهران به شمار می رفت، به مرور متروک شد و عاقبت به پارک بزرگی تبدیل شده است.
۱۴ مرداد سالروز احداث باند فرودگاه مهرآباد است و این مسیر هر روز یکی از بزرگترین آرزوی انسان را محقق شده است را به نمایش می گذارد. این داستان ادامه دارد...
پی نوشت: از مهراد واتسون متشکرم که اجازه استفاده از تصاویر آرشیوی خودش رو به من داد برای دنبال کردن صفحه های مهراد کافیست به آدرس های زیر مراجعه کنید.
