شاید برای بعضی ها مهم نیست که تمبر اولین بار در چه تاریخی و در کجا استفاده شده و در چه زمانی وارد ایران شده و استفاده از آن مرسوم شده. تمبر به طور رسمی اولین بار در انگلستان به نشانه پرداخت هزینه پست بطور رسمی برروی بسته های پستی نصب گردید و از آنجایی که برای انگلیسی ها ملکه شخصیت مهمی محسوب می شد، تصویر ملکه ویکتوریا روی آن نقش بست و با این حرکت رونالد هیل اولین تمبر را چاپ کرد و مخترع آن شد. در حدود 30 سال بعد در دوره قاجار و زمامداری ناصرالدین شاه تمبر به ایران رسید و برای صدا کردنش اسمش از واژه فرانسوی Timbre وام گرفته شد. طرح اولین تمبر ایرانی نشان شیر و خورشید در یک دایره بود که در اطرافش بهاء آن نوشته و همه اینها داخل کادر مستطیل شکلی بود.
تمبر نشانی شد که هزینه بسته پستی، پرداخت شده محسوب گردد. و حتی تا امروز هم که فناوری های متعددی تقریبا جای پست را گرفته، چسباندن تمبر یا به عبارتی تمبر باطل کردن به معنی پرداخت هزینه ی بسته پستی می باشد.
در دوران معاصر اواخر سال که نزدیک می شد، مردم برای آشنایان و دوستان خود نامه و کارت پستال می فرستادند (دقیقا زمانی که تلفن در ایران یک وسیله خیلی خاص محسوب می شد و موبایل هنوز وجود نداشت.) و از این طریق سال نو را به هم تبریک می گفتند. این امر باعث می شد دفاتر پستی در هفته ها و روزهای آخر سال شلوغ باشند و پذیرای پاکت های پستی باشد که باید به نقاط ارسال می شدند.
یکی از ویژگی های تمبر، مناسبتی بودن آن بوده و هست،. هنوز هم ادارات پست در نقاط مختلف دنیا به واسطه ی مناسبت های مختلف تمبر یادبود چاپ می کنند. این روزها تمبر کاربرد خیلی زیادی ندارد اما هستند افرادی که علاقه مند به تمبر هستند و این علاقه باعث جمع آوری و آرشیو کردن این برچسب به شکل خاص شده است. ما می توانیم در آلبوم های آرشیوی آنها انواع مختلف تمبر را مشاهده کنیم، گاهی در نقاط مختلف دنیا چاپ شده و یا در دوره ای خاص چاپ شده اند. و این خود باعث ارزشمند شدن آن شده و برچسبی که روزگاری بها اندکی داشته را قیمتی کرده است.
در تهران ساختمان قدیمی پست و تلگراف، چند سالی است که موزه پست و تلگراف شده است و در بخشی از این موزه می توانیم تقریباً تمامی تمبرهایی که در ایران چاپ شده اند را به همراه بعضی از تمبرهای اهدایی دیگر کشورهای دنیا را مشاهده کنیم.
