خوشبختانه به دلیل خوش ذوق بودنم چیزهای زیادی در این جهان وجود دارند که میتوانند مرا سرکیف بیاورند و خوشحالم گردانند.برای مثال بوی خاک نم خورده همراه صدای بارش نم نم باران، تماشای پرندگان مرغ ماهیخوار که زمستانها هزاران مایل را سپری میکنند تا خود را به رودخانه شهرمان برسانند یا بوی درخت نارنج خانه مان که وقتی نزدیک برگ های تازه اش میشوم مست و مدهوشم میکند.
از بوی قرمه سبزی و گوجه بادمجان مادر هم که نگویم.مخصوصا وقتی که با دوغ محلی ای که پونه و موسیر دارد سرو میشوند.
یا دیدار تازه با دوستان قدیمی که آن هم به اندازه خود میتواند مرا شاد نماید.(لازم به ذکر است که همچنان قورمه سبزی و دوغ محلی در جایگاه نخست قرار دارند.)
البته در حال حاضر جز اینها خبری مسرت بخش که به شدت انتظارش را میکشم میتواند طوری خوشحالم کند که پس از شنیدنش مطمئنم حالت عادی نخواهم داشت.
پ.ن: خبری بدستمان رسیده که قورمه سبزی و دوغ محلی جایگاه خود را از دست داده و در حال حاضر جایگاه نخست در اختیار خبر مسرت بخش است.