این متن معرفی مختصری است از رجال دوره قاجار که با باغات پیرامون خیابان امیریه آن زمان و ولیعصر فعلی مرتبط بوده اند
باغ و عمارت امیریه از املاک کامران میرزا نایب السلطنه در غرب تهران ناصری، یکی از بزرگترین و زیباترین باغ‌ها و عمارت‌های تهران به شمار می‌رفت. این باغ که نام خود را از لقب کامران میرزا (امیرکبیر) گرفته بوده است، از شمال به خیابان امام خمینی (ره)، از شرق به خیابان ولیعصر (عج)، از جنوب به خیابان هاشم معیری و از غرب به کوچه معتمدی محدود بوده و چیزی در حدود 700 هزار متر مربع مساحت داشته است. محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه در وصف این باغ وسیع الفضا و قصر رفیع البنا می‌گوید: «باغیست در کمال عظمت و فسحت مشجّر به انواع اشجار بارور و مزین به اقسام گل‌ها و ریاحین معطّر که به دستیاری مهندسین قابل و کشتکاری باغبانان ماهر از فرنگی و ایرانی، انواع خیابان‌ها و قطعات مختلف الشکل از مستطیل و مستدیر و قوسی و لوزی و بیضی ساخته و طرح انداخته و دریاچه و جزیره و تپه‌های طبیعی‌نما و گرمخانه و جداول انهار و فواره و آبشار به طرزهای موزون و وضع‌های گوناگون احداث نموده و گل‌های رنگارنگ از اقطار ممالک ایران و فرنگ آورده و کاشته‌اند». همچنین در این باغ عمارتی عالی وجود داشته است که اعتمادالسطنه آن را «بهترین عمارات ایران» می‌داند؛ شاید به این دلیل که به گواه میرزا علی‌خان ظهیرالدوله شوهر خواهر کامران میرزا وی «سال‌ها و همه ساله مواجب و حقوق اهل نظام راخرج آن باغ کرد». دوستعلی‌خان معیرالممالک خواهرزاده کامران میرزا نقل می‌کند که اروپایی‌های مقیم تهران برای تماشا و عکسبرداری از آینه‌کاری‌ها، گچبری‌ها و نقاشی‌های پادشاهان ایران باستان که در تالار این عمارت نقش بسته بوده است، به این عمارت می‌رفته‌اند.
در سال 1300 شمسی به فرمان رضاخان سردارسپه مدرسه صاحب‌منصبی از ادغام مدارس نظامی پیشین، در عمارت مسعودیه (متعلق به مسعود میرزا ظل السلطان فرزند ارشد ناصرالدین شاه) تأسیس شد اما بین سال‌های 1301 تا 1302 به دلیل نیاز به فضای بزرگتر، محل آن به باغ و عمارت امیریه منتقل شد. این مدرسه در سال 1314 به دانشکده افسری تغییر نام داد و امروزه با نام دانشگاه افسری امام علی (ع) شناخته می‌شود.
