ماهی دیسکس یک ماهی با بدنی شبیه دیسک است و کاملا صاف و نازک به نظر می رسد. ماهی دیسکس دارای باله های گردنی و مقعدی گرد هستند. طول بدن این ماهی ۸ الی ۱۰ اینچ است و آن ها را به ماهی های بزرگی برای آکواریوم های خانگی تبدیل می کند. محبوبیت آن ها به دلیل وجود رنگ های سبز، آبی روشن، قرمز، قهوه ای و زرد می باشد. این ماهی ها در آکواریوم بسیار درخشان تر از انواع وحشی خود هستند. روی بدنشان دارای نوار های عمودی و افقی هستند که این نوارها علاوه بر بدن روی باله ها را نیز می پوشاند. وقتی ماهی احساس خطر کند این رنگ ها پر رنگ تر می شوند که نشان می دهد ماهی به استرس حساس است و باید از ایجاد تنش برای ماهی خودداری کرد. چشم های این ماهی به رنگ های مختلفی در می آید و چشم قرمز بسیار گران قیمت تر است. البته برخی رنگ قرمز چشم را نشانه سلامتی می دانند در حالی که این طور نیست. انواع مختلف ماهی دیسکس بر اساس رنگ بندی متفاوت اند. برای مثال Giant Flora و Red Alenquer Discus از رنگ های آبی روشن و قرمز عمیق برخوردارند، در حالی که Albino Platinum Discus سفید با چشم های قرمز است. یکی از متداول ترین انواع این ماهی checkerboard Discus fish است که دارای خال های فیروزه ای روی پایه رنگ قرمز هستند.
ماهی دیسکس باید در کنار هم نگهداری شوند و انواع مختلف آن باید در کنار هم نگهداری شوند به این معنی که شما می توانید تنوع رنگی زیادی داشته باشد. حداقل باید در گله های ۵ تایی آن را نگهداری کرد.
ماهی دیسکس همه چیز خوار هستند و در طبیعت آن ها در درجه اول از مواد سبز گیاهی مانند جلبک ها یا غذاهای افتاده کف تغذیه می کنند. یک سوم رژیم غذایی این ماهی از بندپایان مانند حشرات یا سخت پوستان و بی مهرگان مانند دوزیستان حاصل می شود. برای حصول بهترین رنگ ماهی لازم است رژیم غذایی این ماهی از مواد متنوعی تشکیل شود. انواع مختلف غذا ها مانند پولکی اسپیرولینا و پولکی ماهی های گرمسیری همراه با گلوله های جلبکی یا میگو را در رژیم غذایی این ماهی قرار دهید. غذا های زنده مانند کرم خونی، لارو پشه و میگوی آب شور برای آن مفید است و می تواند سبب ایجاد رنگ های روشن برای این ماهی شود. قلب گاو نیز گاها برای تغذیه این ماهی به کار می رود. در طی تغذیه روزانه ماهی باید حجم غذا در حدی باشد که ماهی بتواند در عرض ۳ الی ۵ دقیقه آن میزان غذا را بخورد. هر گونه مواد غذایی اضافی بعد از ۵ دقیقه پاک شود زیرا وجود مواد غذایی اضافی می تواند سبب ایجاد مشکلاتی برای سلامتی ماهی یا کاهش کیفیت آب شود.
تولید مثل این ماهی بسیار دشوار است و لازم است تا مکان ایده آلی را برای تخم ریزی این ماهی استفاده کنید. بعد از تخم ریزی می توانید یک لایه توری روی تخم ها قرار دهید تا خورده نشوند. برخی پرورش دهندگان این ماهی بعد از تخم ریزی ماده ها را جدا می کنند چون ممکن است نوزادان را بخورند اما نر ها به تنهایی بچه را پرورش می دهند. سه روز بعد از تخم ریزی، تخم ها شروع به ترک خوردن و سه روز بعد نوزادان خارج می شوند و سه روز بعد تبدیل به شناگران مستقلی می شوند که از مخاط تولید شده از والدینشان تغذیه می کنند.
منبع
