قبل ازینکه بریم سراغ موضوع اسلوب شرط و جمله شرطیه، توضیح مختصری براتون میدم که ببینیم اصلا با چی طرفیم!
آماده این؟ بریم …
یه موقع هایی هست که ما قصدمون اینه که برای مخاطبمون یا خودمون یا شخص غایب، شرط بزاریم.
برای شرط گذاشتن لازمه که نحوه بیان کردنمون بصورت شرطی باشه تا شنونده به مفهوم شرطی بودن اون پی ببره.
حالا چجوری بیانمون شرطی بشه؟
در زبان فارسی برای بیان کردن جملات شرطی از حرف اضافۀ (اگر) استفاده می‌شود.
«اگه با مثال براتون توضیح بدم بهتر متوجه می‌شید»
برگردید بالا و جمله داخل پرانتز رو بخونید. آهان حالا شد!
این جمله ای که تو پرانتز نوشتم شرطیه! شرطی که برای خودم گذاشتم اینه: «توضیح دادن برای شما».
یک شرط همیشه نتیجه ای به دنبال داره؛ که توی این جمله، نتیجه انجام شرط اینه که «بهتر متوجه می‌شید».
در جمله های شرطی وقوع یک کار (یعنی: نتیجه)، به وقوع کار دیگری (یعنی: شرط) بستگی دارد.
حالا به این مثال دقت کنید:
مادری به فرزندش میگه: «اگر شیطونی نکنی، به شهربازی می برمت.»
شیطونی نکردن، شرطِ رفتن به شهربازی برای مخاطبه. یعنی رفتن به شهربازی، نتیجه شیطونی نکردنه.
خُب! حتما منظور از اسلوب شرط رو کامل متوجه شدید. حالا بریم سراغ این اسلوب در زبان عربی:
این مبحث، درس ۲ عربی یازدهم در رشته های انسانی و عمومیه. قراره چه چیزایی تو این مبحث یاد بگیریم؟
ساختار جمله شرطیه در زبان عربی، و نحوه ترجمه آن و میخواهیم بدانیم که چرا یادگیری این مبحث مهم است.
برای بیان اسلوب شرط در زبان عربی باید با ساختار شرط آشنا بشیم.
ادات شرط + فعل شرط + جواب شرط
توضیح: قسمت پیشگفتار در مورد حرف اضافه «اگر» باهاتون صحبت کردم. حرف «اگر» معادل ادوات شرط در عربیه که جلوتر
باهاشون آشنا میشیم.
بعد از اون درمورد شرط و نتیجه بهتون گفتم. تو زبان عربی به جمله ای که مفهوم شرط داره میگوییم «فعل شرط» و به نتیجه ای
که فعل شرط به دنبال داره میگوییم «جواب شرط».
حالا منظورمون از ادوات شرط چیه؟
به کلمات «إن: اگر، چنانچه» ، «إذا: هرگاه، اگر» ، «مَن: هر کس» ، «ما: هرچه»، ادوات شرط میگوییم که جاشونم ابتدای
جمله ست.
فعل شرط: فعلی است که بلافاصله بعد از ادات شرط می آید و شرطی را بیان می کند.
جواب شرط: عبارتی که بعد از فعل شرط می آید و نتیجه انجام شرط را بیان می کند.
چرا به جواب شرط می گوییم «یک عبارت»؟
چون جواب شرط علاوه بر فعل ماضی یا مضارع می تواند جمله اسمیه، فعل طلبی (امر، نهی، دعا)، ماضی منفی به («ما» یا
«لن»)، و فعل مقرون به («قد»، «سین» یا «سوف») باشد که در این صورت باید حرف «فاء» بر جواب شرط وارد شود.
ادوات شرط چه تاثیری روی فعل شرط و جواب شرط می گذارند؟
برای دیدن ادامه مقاله «اسلوب شرط و ادوات ان »بر روی اسم ان کلیک کنید .
