اصول اساسی تولید برق در دهه 1820 و اوایل دهه 1830 توسط نمایندگی اینورتر ال اس در اصفهان دانشمند انگلیسی مایکل فارادی کشف شد. روش او که امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد، این است که الکتریسیته با حرکت یک حلقه سیم یا دیسک فارادی بین قطب های آهنربا تولید می شود. نیروگاه های مرکزی با توسعه انتقال برق جریان متناوب (AC)، با استفاده از ترانسفورماتورهای قدرت برای انتقال نیرو در ولتاژ بالا و با تلفات کم، از نظر اقتصادی عملی شدند.
با اتصال دینام به توربین هیدرولیک آغاز شد. تولید مکانیکی نیروی الکتریکی انقلاب صنعتی دوم را آغاز کرد و اختراعات متعددی را با استفاده از الکتریسیته ممکن کرد، با مشارکت کنندگان اصلی توماس آلوا ادیسون و نیکولا تسلا. قبلاً تنها راه تولید الکتریسیته، واکنش های شیمیایی یا استفاده از سلول های باتری بود و تنها کاربرد عملی الکتریسیته برای تلگراف بود.
تولید برق در نیروگاه های مرکزی در سال 1882 آغاز شد، زمانی که یک موتور بخار که یک دینام را در ایستگاه خیابان مروارید به حرکت در می آورد، یک جریان DC تولید می کرد که روشنایی عمومی را در خیابان پرل، نیویورک تامین می کرد. این فناوری جدید به سرعت توسط بسیاری از شهرها در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت و چراغ‌های خیابانی خود را با سوخت گاز با برق سازگار کردند. به زودی از چراغ‌های برقی در ساختمان‌های عمومی، مشاغل و برای تامین انرژی حمل‌ونقل عمومی مانند تراموا و قطار استفاده می‌شود.
اولین نیروگاه ها از نیروی آب یا زغال سنگ استفاده می کردند. امروزه از منابع مختلف انرژی مانند زغال سنگ، هسته ای، گاز طبیعی، برق آبی، باد و نفت و همچنین انرژی خورشیدی، نیروی جزر و مد و منابع زمین گرمایی استفاده می شود.
در دهه 1880 با معرفی لامپ های رشته ای، محبوبیت برق به شدت افزایش یافت. اگرچه 22 مخترع شناخته شده لامپ قبل از جوزف سوان و توماس ادیسون وجود داشت، اختراع ادیسون و سوان تا حد زیادی موفق‌ترین و محبوب‌ترین اختراع از همه شد. در سال های اولیه قرن نوزدهم، جهش های عظیمی در علوم برق انجام شد. و در اواخر قرن نوزدهم، پیشرفت فناوری و مهندسی برق منجر به تبدیل شدن برق به بخشی از زندگی روزمره شد. با معرفی بسیاری از اختراعات الکتریکی و اجرای آنها در زندگی روزمره، تقاضا برای برق در خانه ها به طور چشمگیری افزایش یافت. با این افزایش تقاضا، پتانسیل سود توسط بسیاری از کارآفرینان مشاهده شد که شروع به سرمایه گذاری در سیستم های الکتریکی کردند تا در نهایت اولین تاسیسات عمومی برق را ایجاد کنند. این فرآیند در تاریخ اغلب به عنوان برق رسانی توصیف می شود.
اولین توزیع برق از سوی شرکت هایی صورت گرفت که مستقل از یکدیگر کار می کردند. یک مصرف کننده برق را از یک تولید کننده خریداری می کند و تولید کننده آن را از طریق شبکه برق خود توزیع می کند. با پیشرفت فناوری، بهره‌وری و کارایی تولید آن نیز افزایش یافت. اختراعاتی مانند توربین بخار تأثیر زیادی بر بازده تولید برق و همچنین اقتصاد تولید داشت. این تبدیل انرژی گرمایی به کار مکانیکی شبیه به موتورهای بخار بود، اما در مقیاس قابل توجهی بزرگتر و بسیار کارآمدتر. بهبود این نیروگاه‌های تولید در مقیاس بزرگ برای فرآیند تولید متمرکز حیاتی بود زیرا برای کل سیستم قدرتی که امروزه از آن استفاده می‌کنیم، حیاتی می‌شوند.
