یکی از قرارهایی که در شعبه ی ما بسیار مورد استفاده قرار می گیره، قرار عدم استماع دعوا هست.
موضوع اینه که اگر در مورد دادخواستی، اشکالات شکلی وجود داشته باشه و به دلیلی حکم بطلان صادر بشه، چون یک حکم صادر شده، پایانی بر اون دعوا در مرحله ی فعلی هست و به اعتبار امر مختومه، طرح احتمالی اون در دفعات بعدی هم با در ِ بسته روبرو میشه.
به همین دلیل قاضی شعبه، با لحاظ اینکه خواهان دعوی ممکنه به دلیل عدم آشنایی کافی با قوانین حقوقی و عدم استطاعت در استخدام وکیل، دادخواست رو به شکل درستی مطرح نکرده باشه، تو رایی که صادر می کنن، اینطور عنوان می کنن که " دعوا با کیفیت مطروحه، در موقعیت فعلی قابلیت استماع ندارد."
این رای، در واقع تلاشی هست در راستای احقاق حق.
تو مورد آخری که داشتیم، یه آقای فنی کار، چندین سال توی یه پروژه به صورت روزمزد کار کرده بود و متقاضی این بود که بخشی از دستمزد خودش رو دریافت نکرده.
خوانده ی دعوی که یه شرکت بود، به صورت صحیحی ایراداتی مطرح کرده بود و گفته بود که :
ایشون اصلا معلوم نکرده چند روز پیش ما کار کرده،
چقد طلبکاره،
تازه ما پرداخت هایی به ایشون داشتیم و دستمزد ایشون رو به صورت کامل پرداخت کردیم،
قاضی محترم، با دقت در این موضوع که این فرد، کارگر روزمزد بوده و توی این شغل معمولا شخص کارگر، آمار روزهایی که کار می کنه رو نمی دونه، جایی نمی نویسه، ممکنه سواد نداشته باشه، و اینکه شرکت مزبور، مستنداتی در مورد پرداخت هاش ارایه نداده بود، به این جمع بندی رسید که ممکنه، تاکید می کنم ممکنه، حق با کارگر باشه و واقعا طلبی از شرکت داشته باشه.
به همین دلیل در رای خودش، ضمن توضیح کامل اینکه چرا چنین رایی صادرکرده، قرار عدم استماع دعوا رو صادر کرد تا خواهان دعوی، بتونه در صورت تهیه مستندات کافی، طرح دعوای درست رو داشته باشه.
