موسیقی ایرانی با ثروت بینظیر خود، از دیرباز تاکنون توانسته است بر ذهن و قلب انسانها اثری عمیق بگذارد. این آوازها و نغمهها، نمادی از هویت و فرهنگ ایرانیان بوده و همواره مورد توجه و تحسین جهانیان قرار گرفتهاند. در صدر برجستهترین صداهایی که در موسیقی ایرانی از خود نشان دادهاند، محمدرضا لطفی، شجریان کلهر و علیزاده قرار میگیرند. این سه عنوان درخشان، به طور همزمان هنرمندان، آوازسازان و ترانهسرایان استثنایی محسوب میشوند که با صدایشان و نوازندگیهایشان، ارزش هنری فراوانی را به میراث موسیقی ایرانی افزودهاند.
خسروی آواز ایران، محمدرضا شجریان یکی از خوانندگان محبوب و مشهور موسیقی کلاسیک ایران است. محال است جایی صحبت از موسیقی کلاسیک به میان آید و یادی از استاد محمدرضا شجریان نشود. این هنرمند والامقام که علاوه بر خوانندگی در آهنگسازی و خوشنویسی نیز دستی بر آتش داشته است، نقش برجسته و پررنگی در موسیقی سنتی ایران دارد.
استاد محمدرضا شجریان، خواننده و موسیقیدان خوشقریحه ایرانی، دارای ذوق هنری و صدایی فوقالعاده است که نام و وجودش سبب افتخار ایران و ایرانی است. هوشنگ ابتهاج در جایی در مورد استاد شجریان میگوید: «حافظ اگر زنده بود، شجریان را به هنگام آوازخوانی غرق در بوسه میکرد». همچنین استاد شفیعی کدکنی، شاعر معاصر نیز زبان خود را قاصر از وصف محمدرضا شجریان میداند و در مورد او میگوید: «شجریان بهسان حافظ در شعر و ادبیات فارسی، حافظ در موسیقی ایران است».
استاد شجریان دریچهای از عالم بیانتهای هنر را بر موسیقی ایران گشود و با صدای پراحساس خود بر ارزش هنر افزود. او جدای از هنرش، انسانی شریف، شجاع و میهندوست بود که همواره سعی میکرد در کنار مردم سرزمینش با فهم و آگاهی حضور پیدا کند. محبوبیت او نهتنها به دلیل صدای آسمانی و آثار بینظیرش است، بلکه به دلیل تعهدش نسبت به هنر و مردم نیز هست.
برای خواند زندگینامه محمدرضا شجریان کلیک کنید.
محمدرضا لطفی یکی از چهرههای برجسته و تأثیرگذار موسیقی کلاسیک ایران است. او آهنگسازی توانا و نوازندهی چیرهدست تار و سهتار است. اگرچه لطفی سازهای دیگری از جمله سنتور، کمانچه، پیانو و نی نیز مینواخت؛ اما تخصص اصلی او تار و سهتار بود. او با نواختن تار نوایی اصیل ایجاد میکرد و جوهرهی احساسی این ساز را با نواختن تار بیرون میکشید.
تکنوازیهای محمدرضا لطفی بسیار موردتوجه علاقهمندان موسیقی و حتی مردم عام قرار میگرفت. او با موسیقی خود راوی داستانی بود که گوش را نوازش و افراد را ترغیب میکرد تا او را همراهی کنند. اوج و فرودهای بهجای محمدرضا لطفی در بداههنوازیهایش که مبتنی بر ردیف دستگاهی بود، سبب خلق آثاری باهویت و زیبا در موسیقی سنتی ایران شده است.
لطفی دارای شخصیتی قدرتمند و هدفمند بود که تسلط بسیاری بر نوازندگی و شناخت موسیقی و ردیفهای آن داشت. شخصیت او بهگونهای بود که نفوذ خوبی بر اطرافیانش میگذاشت. او گروه شیدا را با کمک هوشنگ ابتهاج ایجاد کرد. هدف از تشکیل این گروه احیای موسیقی دستگاهی بود که در آن زمان کمتر شنیده میشد و مهجور افتاده بود.
لطفی اگرچه مدتی از موسیقی سنتی فاصله گرفت و به سراغ یادگیری موسیقی کلاسیک غرب رفت؛ اما به دلیل عشق و علاقهاش به موسیقی سنتی دوباره به آن روآورد. محمدرضا لطفی تلاش کرد تا ردیف را به شکلی امروزی وارد موسیقی کند و از جملهپردازی ردیف در آثارش بهره گیرد که در زمان فعالیتش مرسوم نبود. لطفی از جمله افرادی بود که با عشق به موسیقی ایرانی در تمام عمر خود تلاش کرد تا هویت و ارزش موسیقی ایرانی را حفظ کند و آن را به دیگران نشان دهد.
کیهان کلهر یکی از نوازندگان و آهنگسازان سرشناس ایرانی است که تأثیر بسیاری در آموزش و ترویج موسیقی کلاسیک ایران دارد. ساز تخصصی او کمانچه است؛ اما در نوازندگی سازهای دیگر مانند سهتار، تنبور و شاهکمان نیز تخصص دارد. کلهر شخصیتی خلاق، پیگیر و فروتن دارد که او را به نوازندهای حرفهای و دقیق با دانش و مهارت فنی بالا تبدیل کرده است.
کیهان کلهر با زخمه بر پیکر کمانچه، نوایی اصیل و شورانگیز خلق میکند که شنودگان را به وجد میآورد. او در سبک خود دست به بدعتهای درست و اصیلی زده است که سبب تفاوت کار او با نوازندگان پیشین شده است. کلهر به دنیایی فراتر از موسیقی پا گذاشته است و با پیوند میان فرهنگهای مختلف کشورها، قطعات تلفیقی زیبایی خلق کرده است. یکی از دلایل شهرت فراوان کیهان کلهر نیز به دلیل تلاشهای بیوقفهی او در عرصهی بینالمللی و شناساندن موسیقی سنتی ایرانی در سراسر جهان است.
کلهر در سنین بسیار پایین، نوازندگی را فراگرفت و به دلیل ممارست و ذوقی که در این راه داشت، در نوجوانی و جوانی با گروههای بزرگی همکاری کرد. درک او از موسیقی سنتی ایرانی تنها به ردیف خلاصه نمیشود. او تلاش میکند تا با شناخت و احیای موسیقی سنتی ایران، آثاری متفاوت با پیشینیان خلق کند.
حسن شهرت و محبوبیت کیهان کلهر تنها محدود به ایران نیست؛ بلکه او از مرزهای فرهنگی و جغرافیایی فراتر رفته است و در سطح بینالمللی شناختهشده و معروف است. همکاری کلهر با بزرگان موسیقی ایرانی و خوانندگان و نوازندگان غیرایرانی، او را به شخصیتی دوستداشتنی در جهان تبدیل کرده است.
برای خواند زندگینامه کیهان کلهر کلیک کنید.
حسین علیزاده یکی از چهرههای برجسته و شناختهشدهی موسیقی معاصر ایران است. او آهنگساز و نوازندهی تار و سهتار است که در کنار فعالیت هنری خود، به آموزش و پژوهش نیز میپردازد. فعالیتهای حسین علیزاده بیشک نقطهی عطفی در تاریخ موسیقی ایران به شمار میرود. او با مطالعه و تجربه در عرصهی آهنگسازی، آثار بینظیر فراوانی را به وجود آورده است.
فعالیتهای استاد علیزاده را میتوان در بخشهای آهنگسازی برای فیلم و آلبومهای موسیقی، آموزش و تعلیم موسیقی، نشر و انتشار کتاب و اجرای کنسرت دستهبندی کرد. او اگرچه اتفاقی وارد دنیای موسیقی شد؛ اما بااستعداد و ذوق تمامنشدنیاش توانست بهسرعت در این زمینه به موفقیتهای فراوانی دست یابد.
شناخت و فعالیت پیوستهی او در عرصهی موسیقی سبب شد که او بتواند برخلاف اکثر هنرمندان، نوآوریهای فراوانی در آثارش ایجاد کند. برای علیزاده موسیقی همیشه بر کلام اولویت داشت و به همین دلیل او آثار بیکلام فراوانی را خلق کرد که در آن با زبان موسیقی با مخاطب ارتباط برقرار کرده است.
موسیقی برای علیزاده مسیری رو به خیال و خلاقیت بود. او با شناخت و جسارت «مقام داد و بیداد» را ابداع کرد. این مقام، ترکیبی از دستگاه ماهور و گوشهی بیداد از دستگاه همایون است. همچنین ساز سلانه که صدایی مانند عود و تار دارد توسط سیامک افشاری و زیر نظر استاد علیزاده ساخته شده است. علیزاده در زمینهی موسیقی تلفیقی نیز گامهای مؤثری برداشت و آثار اصیل زیبایی خلق کرد. او معتقد است موسیقی تلفیقی تلاشی برای صلح بیشتر میان هنرمندان کشورهای مختلف است.
برای خواند زندگینامه حسین علیزاده کلیک کنید.