برای نوشته ای در جستجوی واژگان تخصصی پزشکی در متون قدیمی (مشخصاً ابن سینا به بعد) به این اصطلاحات و واژگان برخوردم :
طبیب طبایع : به پزشکانی که در درمان بیماری های داخلی(به زبان امروز) تخصص داشتند اطلاق می شده
جرائحی : که بعدتر (متون صفوی به بعد)طبیب یا پزشک دستکار هم نامیده می شد، تخصص جراحی و زخم بندی و مداوای جراحات و انجام جراحی های رایج در همان زمان بوده.
مُجبرین : شکسته بندان
کحالی : چشم پزشک
صیدلانی : پزشک داروساز
قیّم : افرادی که کارهای پرستار و بهیارها امروزی را با هم انجام می داده اند.
