این روزها هر قدر هم بی‌تفاوت و یا عمدا خودمان را به بی خیالی بزنیم اصلی‌ترین دغدغه کشور که همانا معیشت است را نمی‌توانیم نا دیده بگیریم و از همه مهمتر این سؤال کلیشه ای که چه زمانی قرار است این وضع سر و سامان بگیرد ذهن‌ها رو آشفته کرده است و اگر بهتر بگویم یه منگی و گیجی بعد از ضربات مداوم را شاهد هستیم.
در میان این همه مجهولات اصلی‌ترین و شاید پنهان ترین موضوعی که تمامی این سؤالات حول محور آن می‌چرخد مسله ای نیست جز چه کسی می‌خواهد این اوضاع را بهبود بخشد- سؤالی که شاید به زبان نیاید ولی در طی این سال‌ها در پوست و استخوان افراد جامعه رخنه کرده کهمصلح کیست؟
فلاکت یا دغدغه های بسیاری که امروزه قشر عظیمی از مردم کشورم را درگیر کرده است شاید اگر صادقانه بگوییم به جهالت سوق داده , ریشه در گذشته و تصمیمات عدیده ای دارد که می‌توان به جرأت گفت مقصرش افرادی هستند که زمانی داعی بهترین روش زندگی و تعالی را یدک می‌کشیدند و خیل عظیمی براساس تصمیمات آن‌ها رهسپار راهی شده‌اند که انتهای آن رسیدن به کمال الوهی می بود.
حال که جبر روزگار نشان از ماحصل تصمیمات می‌دهد و هر آنچه وعده شده بود به باد انتقاد گرفته می‌شود کمی واقع‌بینانه به اطراف بنگریم و از خود سؤالی بپرسیم که به دنبال چه هستیم؟
زندگی دنیوی یا آخروی
در‌واقع میان دو قطبی قرار گرفته‌ایم هر کدام را انتخاب کنید هرگز شما اختیاری از خود ندارید پس هیچ آزادی در انتخاب ندارید زیرا که در مورد مقصد نهایی شما قبلاً تصمیماتی اتخاذ شده است پس شما نظاره گری بیش نیستید.
اگر اختیار و یا بهتر بگویم آزادی در انتخاب را ندارید تنها یک خواست در ذهن خود پرورش می‌دهید و آن هم ناجی است . این منجی می‌تواند ریس جمهور یک کشور باشد یا یک جریان ماورایی.
اگر کمی در جریان انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا دقت کنیم آیا امکان دارد تحریم ها که اکنون از فرصت به تحمیل ظالمانه بدل شده یک شبه نه ولی یک ساله رفع شود ؟ تحریم هایی که ماحصل سیاست سیستم آمریکا می‌باشد و بعد از تغییر چندین ریاست جمهوری کماکان پایدار بوده و شاید سخت تر هم شده است چرا که تصمیمات سیستم‌های آینده‌نگر بر اساس مدارک و مستندات و سوابق می‌باشد و کمتر از محرک‌های عاطفی در فرایند تصمیم گیری بهره می‌برند پس اگر کمی واقع‌بین باشیم هیچ تغییری شاید به زودی نخواهد افتاد البته به شرطی که در فرایند تصمیمات داخلی کشورم معجزه ای رخ دهد.
تنها یک تفکر در ذهن جامعه بعد از انتخابات و عدم تغییر در شرایط موجود نقش خواهد بست و آن نیز نه ترامپ و نه بایدن هیچ کدام نتوانستند کاری کنند؟ و بیهوده به غرب وابسته نباشید.
ولی تا به حال به این نظریه فکر کرده‌اید که در بالا نیز اشاره کردم انتظار شما در مورد آمریکا و غرب بی جا بود و انتظار را باید از منجی و نیروی دیگری طلب کرد.
خب آیا شما در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنید از قدرت دموکراسی و مطالبه گری آزادانه برخوردار هستید؟
کمی ساده‌تر به این موضوع بنگریم نتیجه انتخابات هر چه که باشد دوست و رفیق ما نخواهد بود ما باید به این بیندیشیم که این اصرار به تداوم اعمال تحریم ها باز به سود چه کسی خواهد بود؟
کمی به خودمان بیاییم نتیجه انتخابات آمریکا برای کشور های جهان بجز ایران مورد اهمیت می‌باشد زیرا که براساس آن آینده سیاسی و اقتصادی و حزبی خود را برور می‌کنند ولی در ایران صرفاً مصرف داخلی دارد چرا که ما هنوز در دو قطبی وحشتناک این خوب و یا آن بد گیر افتاده‌ایم و این دور باطل به سود کسی است که هنوز بذر تلاش برای ایجاد دوقطبی را در مزرعه ذهن‌ها می‌پاشد و افکار به دنبال منجی را با ایجاد شرایط حاد توسعه می‌بخشد تا همگی این باور برسیم, تمامی مردم جهان باید بمیرند زیرا که با راه و روش ما در رسیدن به کمال مخالفت می کنند.
منجی کسی نیست جز خودتان
مجدداً عرض می‌کنم منجی اصلی خداست و قدرت خدا در افکار ما تجلی می یابد.
